关心岁月似惊波,少日无成奈老何。别久帝京知事少,住长客舍识人多。
典衣酤酒杯难满,借壁题诗字易磨。早信出门无遇合,故山只合守樵柯。
此去姑苏郡,都无五日程。仍闻新太守,最重旧交情。
有句梅边索,无田月下耕。双亲方待养,吾亦勉君行。
登桥仍问渡,迢递到吴中。倩仆挑茶灶,移船避钓筒。
月生林屋洞,潮接馆娃宫。得句人传去,苏笺价益穹。
衣笈诗囊外,身轻费亦轻。不妨船眼窄,时上岸头行。
橘里逢霜信,松江问水程。吴中闻岁稔,新籴想须平。
绿玉枝头一粟黄。碧纱帐里梦魂香。晓风和月步新凉。吟倚画栏怀李贺,笑持玉斧恨吴刚。素娥不嫁为谁妆。
蚤暮船争渡,都城隔岸间。昔为渔钓地,今作利名关。
潮探尘中事,年催客里颜。水仙花又发,吾欲老江湾。
堂静草侵廊,羁怀未易忘。近城知郡圃,有佛即僧坊。
恶句书盈壁,空樽垒到墙。使君临宠外,满目树苍苍。
水乡秋易冷,珍重过吴松。在旅虽难遣,于诗莫厌攻。
一轮僧寺月,半夜客船钟。况有贤州牧,知音是旧逢。
九地阳初动,披衣起拥炉。门前初去马,窗外渐啼乌。
云色呈金未,梅梢破玉无。焚香待天晓,点易自研朱。
名重于诸刹,前贤旧隐踪。无人知有路,隔树忽闻钟。
瀑壮山疑裂,云深寺若封。或传遗稿在,三叩昔时松。