钟疏漏叠。熏笼火烬余灰热。遥天云冻飞鸿咽。窗外西风,残梦堕黄叶。
瓶梅泻水香魂结。一枝瘦影灯凄绝。铮铮冰柱敲檐铁。
睡鹤知寒,起舞弄孤月。
漏迢迢,风瑟瑟,泪点渍成秋迹。银汉近,玉门遥,归期金凤翘。
滞新蛩,回去雁,残醉堕梧庭院。红烛灺,翠尊孤,霜寒驱梦无。
帐拂晓星寒,倚剑共吟晴雪。多少新亭残泪,又唾壶敲缺。
琵琶弦上小沧桑,青衫怨秋月。霜外鸡声初起,任孤帆催别。
休拨鹍弦,可知是、贺老风流销歇。门巷犹忆,枇杷泠泠韵凄绝。
人去后、关山雁远,剩环佩、夜归荒月。古驿沙寒,幽闺漏永,都是呜咽。
漫重念、孤泊空江,恐司马、青衫泪花叠。无限少年心事,对华灯低说。
枫影外、千呼万唤,替秋风、管领离别。怎又听彻梁州,鬓丝添雪。
正高城霁雨,独客登楼,怕近黄昏。暮色明千树,带归鸦数点,红到柴门。
醉颜更教长驻,天影散霞纹。称暗柳凉蝉,深帘晚燕,重倒金尊。
征人在何处,傍疏林策马,频问前村。渺渺烟波阔,剩乱帆半叶,挂上离痕。
旧游记寻湖畔,芳草懒晴熏。自路隔雷锋,悠悠望绝东去云。
十样蛾争剃,双心麝细烧。无端风急石城桥。为问莫愁、艇子倩谁招。
旧影迷珠箔,新声黯玉箫。相思犹是斗纤腰。只怕行人、愁见柳千条。
十载虹桥买醉时。携尊梅树下,说相思。三生杜牧恨来迟。
红楼外,莺老绿杨枝。
愁弄玉参差。销魂春去也,鬓丝丝。惜花心事已全非。
西风怨,惟有白鸥知。
桂冷千山,葭苍一水,西风咽断蝉声。罗纨夜润,招凉粘湿疏萤。
明月不堪赠与,披衣愁若故乡情。还惊起,蕉阴睡鹤,独唳空庭。
更念汉宫旧事,赐近臣消渴,醉浥金茎。烟凄蔓草,铜仙清梦迟醒。
翠盘又倾碎玉,藕花香杳泪珠零。休分付,一枝湘管,写怨秋屏。
海畔闲鸥,趁萧斋夜凉、同赋团雪。又是疏帘吹雨,蕙枝香发。
漫诉琼箫旧怨,怕酒醒、垂杨凄绝。而今便、不梦扬州,暗愁消瘦诗骨。
尊前壮心易歇。听山阳倦笛,何事轻别。客里登楼,都换故乡云物。
多少西园俊侣,待共觅、棕鞋青袜。问恁日、顾曲人归,画栏重醉秋月。
月沉沉。秋窗寂寂宵深深。宵深深,暗魂何许,步遍墙阴。
空房遗影悲青琴,黄泉碧落愁难寻。愁难寻,无人诉得,咽泪归心。