读破芸缃三万卷,回翔直到公卿。胸藏武库角心兵。
绮罗丛里,擎酒说功名。
镂玉横腰金佩肘,白头一梦零星。舞裙歌扇总飘萍。
故人江海,闲读种鱼经。
宵寒醉禁。愁多梦任。银釭不会伤心。照空床翠衾。
霜欺素襟。尘埋玉琴。幽蛩可是知音。傍孤桐细吟。
麦陇残寒,桑阴碎雨,酿成一片花意。买春谁散金钱,媚晚竞铺绣绮。
遗钿漫拾,俏不上、玉人钗尾。但满村、乱蝶竛竮,暗逐凤靴香细。
围古寺、翠烟似洗。沿败井、旧愁又起。最怜小径三叉,占了夕阳半里。
薹心抽老,怕悄换、乡园滋味。趁那角、野店青旗,独倚破篱闲醉。
流水荒湾,孤蓬又倚,旅魂凄断。红舷扣缓,玉钩芳思催变。
题糕人去欧盟冷,倩谁问、堤阴旧馆。叹孤城寂寞,琼箫歌罢,野笳惊换。
桥畔。秋声战。似小队弓刀,阵云零乱。团鸦噪晚,柳丝凋翠谁绾。
西风十里扬州路,听呜咽、寒潮弄远。怕青鬓、对吴钩,一夜霜华浸满。
小楼灯倦,愁听檐声溅。隔巷桃花红太贱,瘦尽东风谁怨。
钿车空订归期,锦鸳暗湿香泥。明日疏帘休卷,春寒燕子来稀。
芳意满,一架紫藤阴乱。陌上柳花吹不转,玉关人更远。
寒尽画帘长卷,迟日频停针线。燕剪剪春愁未剪,寄情双翠管。
几番吹月梅边,一双瘦鹤支烟冷。江城又晚,飞花渐寂,今宵倦艇。
宿鹭惊沙,潜虬舞壑,断肠谁听。趁荒洲渺霭,声来甚处,偏只有、羁魂醒。
长恨芙蓉分镜,遍珠楼、更无人凭。寒潮暗长,丝杨尽老,鳏鱼自惊。
前路山阳,旧游黄鹤,那堪愁并。剩苍波一片,稀星薄雾,伴孤鸿影。
丝丝疏雨泣梧桐。寒玉碎玲珑。千秋难解相思索,被繁弦、散入春风。
夜月窥人半醉,离怀著酒初浓。
廿年心事逐云空。灯影乱愁中。当时只厌清歌永,到追寻、又惜匆匆。
恰似江南客老,落花时节相逢。
尚依稀、认得旧沙鸥,三年路重经。问堤边瘦柳,春风底事,减却流莺。
十里愁芜悽碧,旗影淡孤城。谁倚山阳笛,并入鹃声。
空剩平桥戍角,共归潮呜咽,似恨言兵。坠营门白日,过客阻扬舲。
更休上、江楼呼酒,怕夜深、野哭不堪听。还飘泊,任王孙老,匣剑哀鸣。
万井烟枯,一林香寂。佛楼苦剩凄凉色。冲人蝙蝠忽惊飞,游踪重破苍苔碧。
玉斝嬉春,瑶台倚笛。豪华回首都陈迹。黄昏燕子语空寮,落花风起檐铃急。