倚遍阑干日又曛,一重蕉影上帘昏。啼莺到晚犹依树,飞絮如烟肯化尘。
香欲烬,酒愁温。落花还学远游人。宵来雨是春归路,不比刀环梦未真。
正秋暮。又雁引离心,蛩惊倦旅。趁半山衔日,帆影渡江去。
一行疏柳青旗瘦,魂已销无处。更何堪、野火丛祠,乱鸦凄语。
无计挽君住。但遥指鸥沙,教寻归路。还怕归来,双鬓渐非故。
鲤鱼风大寒潮阔,落叶空题句。慰相思、祇有西窗夜雨。
江淹老去,杜牧重来,尊前相对嗟歔。画里金城,沧桑一霎模糊。
饥鹰啄残战血,泣寒沙、燐火青芜。频怅惘、似苏台舞罢,太息句吴。
恨指堤边髡柳,问征人、别后还有春无?昔日笙歌,付与鬼唱呜呜。
休怨鹧鸪声苦,倚纯钩、犹紧珊瑚。君不见,抱枯枝、啼杀夜乌。
记波涵紫堞,雾幂丹梯,频展吟眸。念尔南冠久,问江城玉笛,曾听吹否。
去尘顿如黄鹤,萍迹话浮沤。自战鼓西来,楚歌不竞,望断空楼。
前游。漫回首,便十里春风,何处扬州。燐火迷荒岸,任雕锼金粉,都付沧流。
素丝暗寻霜色,词客病工愁。怕赋冷晴川,萋萋草碧鹦鹉洲。
珠帘十里,露重杨丝扶不起。花月如烟,弦索声中忆往年。
东风甚处,燕子归时春已暮。争似江潮,夜夜犹过廿四桥。
帘影隔枇杷,学绣屏边面半遮。忽唾残绒羞晕颊,红霞。
一扣连环印碧纱。聚散恨沙,别语分明记未差。道是莫随飞絮去,天涯。
化了浮萍又著花。
认参差茅屋,宛转疏篱,村小画秋意。唤酒邀邻话,斜阳淡,低棚同认晴翠。
懒蟾泻水,渐数丛、香雾筛碎。恁重看、瓠叶萧疏处,自横卧烟际。
黄竹依墙扶起。似旧藤零落,芳架垂紫。休问相思约,江南路、西风都换花事。
露华暗洗。待夜凉、罗袖新试。怕霜印柴门,蛩语断梦难记。
晕生绡一碧,树影湖光,者是西泠。烽火连三月,怪图中丝柳,都减春情。
故乡几回飞梦,随雁度南屏。甚踏雪桥荒,栖云径冷,愁说重经。
飘零共千里,况鲍老伤心,刚赋芜城。对酒商归计,问孤山何日,蜡屐同登。
瘦梅定应相识,遗鹤隔烟迎。怕戍角吹寒,沙边误却鸥鹭盟。
润柳舒颦,晴花款笑,可是偎香天气。露桃枝隔画桥红,谢东风、替传芳意。
仙姝第几,早排就、珍珠名字。度新词、伴吹箫低唱,华灯双丽。
眉痕翠。添了春山,识得春愁未。玉郎魂已不禁销,更禁持、小蛮腰细。
鸳帱并倚。问知否、青梅滋味。甚朝朝、都待啼莺唤起。
长剑当年,敲碎唾壶,豪气都无千古。便黯淡青衫,壮怀如故。
酒醒偏怜短鬓,渐镜里、霜痕惊秋絮。家山何在,杜鹃唤彻,不如归去。
迟暮。尚羁旅。又赁庑人孤,病愁争主。漫证破情禅,药炉茶杵。
我有新篘迟尔,且醉听、檀槽歌金缕。更莫咏、却疟花卿,旧日草堂诗句。