烟水芦花愁一片。个中消息难分辨。举杯邀月不成三,君可见。
侬可见。伊人独与寒灯面。
欲寄封笺情有限,除非做本相思传。几回把笔费沉吟,君也念。
侬也念。霜鞯晓路鸡声店。
自予抱羁思,眇与日月长。载离非宋远,谁谓河难航。
忧随积霖密,慨因朗旭彰。负之苦不胜,即之竟无方。
如彼引鲲鱼,待尽守空梁。天地岂私贫,运至岂固当。
既悟非形兆,兹数讵可攘。
蘅若首春华,梧楸当夏翳。鸣笙起秋风,置酒飞冬雪。
思妇临高台,长想凭华轩。弄弦不成曲,哀歌送苦言。
箕帚留江介,良人处雁门。讵忆无衣苦,但知狐白温。
日暗牛羊下,野雀满空园。孟冬寒风起,东壁正中昏。
朱火独照人,抱景自愁怨。谁知心思乱,所思不可论。
桑妾独何怀,倾筐未盈把。自言悲苦多,排却不肯舍。
妾悲叵陈诉,填忧不销冶。寒雁归所从,半途失凭假。
壮情抃驱驰,猛气捍朝社。常怀云汉渐,常欲复周雅。
重名好铭勒,轻躯愿图写。万里渡沙漠,悬师蹈朔野。
传闻兵失利,不见来归者。奚处埋旌麾,何处丧车马。
拊心悼巷人,零泪覆面下。徒谓久别离,不见长孤寡。
寂寂掩高门,寥寥空广厦。待君竟不归,收颜今就槚。
凄切秋声虫络丝,入帘残月似蛾眉。
愁心不逐闲云散,长比寒沟月照时。
桃嫣李笑满园春,何事无聊似病身。
独坐水边残照落,定风幡下候花神。
晴日寒江路,松云入望深。
身香燃五分,行树拔千寻。
忍土如家舍,交光映夙心。
还疑晏坐处,犹发妙严音。
寒沙日午雾犹含,萧瑟风光三月三。
扑地柳花新燕子,不由人不忆江南。
楚云天际似相邀,旅思无端斗泬?。
篙影没寒灯寂寂,树声留咽岸萧萧。
波从去雁分斜月,人共栖乌匝半宵。
一片离心烟共水,江南江北自归潮。