春江江水连江陌,月照行舟送行客。蜀僧弹我绿绮琴,能使一声江水白。
一弦韽韽迟流云,再弦低似曲中君。复有六弦七弦遍,冷冷万象散幽沉。
忽续忽断声离澌,枞枞楚楚纷横披。错落千珠满客耳,前听后听回回喜。
倏尔夜色失天河,空馀江水微微波。昨宵东院琵琶起,琵琶声调那足比。
自是心远意象偏,客里静尽闻如此。促舟幽人坐抱膝,听之数起卧还立。
移舟更傍水东头,西洲将有蛟螭泣。
戚促戚促,黄雀啄我屋。为言黄雀勿相逐,北山弩儿开,南山火云暴。
沧海故交分,谁者为心腹。拔剑捎网罗,身为知己戮。
生不逢凤凰,坐盼双鸿鹄。山长路险与心违,不如薄暮空仓宿。
我生番禺若木东,桂树将攀擘芙蓉。东望罗浮隔沧海,欲往游之未能从。
引领朱陵七万尺,招手仙人四百峰。神尧洚洪水,二山合其中。
大禹疏凿还,元圭告成功。东通至林屋,北通至岱宗。
地肺相勾连,无可与等同。草木备灵气,鸟兽具奇踪。
我昔梦游蓬莱岛,亲见葛洪颜色好。微笑呼来骑白龙,诸仙奏乐轩辕道。
公然独扣石楼门,三更日出层城早。飞来蝴蝶大如箕,鸟皆五色文离离。
秦人晋洞汉时鹤,天鸡叫去还咿咿。大石如梁亘湍水,下有竹虫篆其枝。
有叟坐弄钵盂月,北斗引我扪天池。髣髴麻姑药市立,分明喑虎铁桥骑。
春风吹醒梅花梦,此身却在扶胥时。回看沧海还历历,山灵绝不欺我力。
流水长闲睇白云,安得乘风生羽翼。造化长存五岳心,远怀八荒想八极。
何当恣我烂漫游,竹杖直策飞云侧。
北人苦寒瓜纂纂,开门摘瓜雪已满。南人地暖种槟榔,槟榔熟时人提防。
槟榔生花与人食,上堂为客生颜色。莫嫌椰大槟榔小,青生蒂熟枝缭绕。
树下望树嫁女儿,树大嫁郎槟榔随。花时苦怕暴风雨,坚栗宁忧雀与鼠。
种莫种,县门前,官税槟榔如税田。猾莫猾,估人船,虫咀蚁啮眼拣穿。
赛莫赛,土人先,树头果下树尾鲜。且教槟榔易瓜纂,南人苦寒北人暖。
客从外国来,遗我日本刀。光磨七尺镜在掌,格格刺刺寒菱毛。
夜夜声沉复声响,射人阴火沙号号。过海能令海神战,过河能令蛟母变。
此刀托身寒星华,仄面削石如削瓜。动着颜面丹赭红,报雠报恩两眼雄。
国人七岁教舞剑,八岁教刀更教箭。十岁身长腰在鞘,刀间不使妇人见。
处处创痕满体瘢,刀利刀钝听刀环。打铁打刀宣咒语,杀人祭刀尸祭雨。
提出冥冥海气腥,残形短首髑髅鸣。谁能夺取跨上马,为君定统平天下。
吴山越树雨凄凄,寒食新诗马上题。蹴鞠客闲芳草地,鞦韆人睡海棠西。
白杨古墓无三月,绿酒渔家有两堤。松柏青青陵寝上,只今唯听鹧鸪啼。
一束临流四面清,滕王高阁敞秋声。白云带雁归江楚,青草随人入石城。
酒不终杯何处醉,诗因满首已留名。南州亦在孤帆里,怀抱空伤孺子情。
萧萧烟树六陵东,燕子双双飞故宫。秋草马嘶行客岸,夕阳楼捲聚鸦风。
而今不复为京洛,此地曾闻属镐丰。陵谷从来桑海变,江枫何似建康红。
花傍高楼日傍杨,帝家居处本无方。一州亦属君臣地,大统宁分父母乡。
黑夜吼龙蛇草湿,碧天低雁马台荒。今朝沛里浮云外,古驿鸟歌归路长。
挂帆彭蠡即湖东,回首经过四望空。万顷寒光飞鸟外,千溪月色钓鱼中。
长虹倒映天河水,远浪横吹夜岳风。闻说洞庭还浩浩,赤沙青草不能同。