春日迟迟,乃寝乃兴。焉得谖草,殖殖其庭。子兮子兮,靡依匪母。
子有酒食,尝其旨否。左右秩秩,其俎孔硕。南有嘉鱼,或燔或炙。
令妻寿母,陈馈八簋。洽比其邻,式燕且喜。岂弟君子,有孝有德。
敬慎威仪,其仪不忒。天锡纯嘏,如冈如阜。如松柏之茂,俾尔炽而昌。
保艾尔后,俾尔耆而艾,以介眉寿。
蟋蟀兮在户,菊始花兮婀娜。揽芳兮延伫,思公子兮江之左。
荃桡兮桂旌,江流兮泌清。絙朱弦兮横琴,荼甘如荠兮楚酒馨。
宛迤兮娄水,蘼芜黄兮夕雨。娄之上兮有园与庐,思公子兮归乎乐只。
神之媛兮霓裳,淩长波兮回翔。龙辀兮孔盖,秋之水兮如霜。
浦有兰兮兰有荑,折芳馨兮遗所思。扬舲兮遽远,目眇眇兮愁余。
鸟鸣孤竹冈,春花复班班。江水日东落,行人殊未还。
妾孤处,妾之心,白于水,水白泥可浑。妾心洁且明,望夫不归那忍生。
精神忽通化为石,千秋万年冈上立。
黄鹄兮黄鹄,鶱翮兮扶摇。一飞兮绝泰华,再飞兮冲层霄。
鹄兮无弟与兄,若将求其曹。于呼鹄兮心悁劳,燕雀在樊兮食且饱。
乐且不忧,中林有木兮木有巢,鹄乎归乎无远遨。
精卫两翼大,飞向海波去,口衔石子不知数。山高高,海深深,山高海深石自沈。
月体无亏缺,日照乃自偏。安得长合璧,与天相周旋。
野雀飞在田,化为田中鼠。黍稌动连云,鼠食那知止。
遗妾明月珠,结为双佩珰。妾身幸分明,暮夜亦有光。
友道久已丧,浇风何由淳。对面论气谊,转足生棘榛。
断金臭如兰,所贵同心人。取友古所难,此君诚可亲。
霜风凛高节,岁寒相与邻。于焉念同志,碌碌奚足论。