世间剥复每相乘,此理几几唤得譍。
万木冻僵梅有信,黄河冰合井如蒸。
唤回残睡强矜持,浅破朱脣倚笛吹。
千古妖妍磨不尽,长随春色上花枝。
闻有挐音扫榻埃,尚疑却棹酒船回。
锦囊忽至诗传诺,玉尘未交心已开。
邂逅四人今楚尾,班联十载旧兰台。
尊前莫发粗官叹,奇绝江山直一来。
海角怀人,长误喜、籁籁敲帘风竹。命驾翩然,谁信道、不怕溪山回曲。榻拂凝尘,香笼清宴,尘柄从挥玉。好音闻耳,慰心何啻跫足。犹记一桂专秋,创开殊选,倒峡馀词力。往事茫茫十换岁,却共天涯醽醁。已分成翁,翘观赐带,上拥通仙录。休贪泉石,贤台闻用金筑。
一岁一生朝,一番老相。无欲无营亦无望。看经写字,且做闲中气象。闭门人阒静,心清旷。骨肉团栾,一杯相向。野蔌家肴竞来饷。真情直话,不用逢迎俯仰。从他人笑道,不时样。
抗步碧潭弥弥,五畲青髻累累。何年乔木倚筇枝。搜寻同队者,追说钓游时。今日昂藏称壮子,向来襁褓婴儿。年周甲子又重书。岂容藏老丑,照白有清池。
乾处缁尘湿处泥。天嫌世路净无时。皓然岩谷总凝脂。
清夜月明人访戴,玉山顶上玉舟移。一蓑渔画更能奇。
剪水飞花也大奇。熬波出素料同机。会心一笑撒盐诗。
谁拥醴酏夸岁瑞,恨无坚白怨朝曦。闭门高卧有人饥。
绿净贯阛阓,夹岸是楼台。楼台分影倒卧,千丈郁崔嵬。
此是化人奇变,能使山巅水底,对出两蓬莱。溪浒有仙观,苕霅信佳哉。
水晶宫,谁著语,半嘲诙。世间那有,如许磊砢栋梁材。
每遇天容全碧,仍更蘋风不动,相与夜深来。饮子以明月,净洗旧尘埃。
七十在前头,难言未老。只是中间有些好。_云虽瘦,未有一根华皓。都缘心地静,无忧恼。
此际生朝,梅花献笑。似向天边得新报。孙枝秀雅,已挂恩袍春草。定从欢喜处,添年考。