茅鸡今已无,甄羊瘦难造。疏食复水饮,仓卒真恶草。
甘露漫分羹,未应鬓华皓。馈食无竹笾,奚取用乾䕩。
桑阴才种瓜,堂前未剥枣。决明此月生,菰蒲待秋早。
昨日荐芳鲜,多品惟蘋藻。今晨速诸父,盘餐绝鲜薧。
君自城中来,是我旧交好。蓬户有馀光,花径不曾扫。
为别已经时,各欲摅怀抱。相对几筵空,何有于倾倒。
爰伤蓼蓼莪,更怜肃肃鸨。于飞集苞桑,无任意懆懆。
民事日艰难,不能蓺稷稻。无以供子职,何由媚翁姥。
比年闻旱魃,去岁见淫潦。既乏出游勤,又缺自焚祷。
愆阳及伏阴,相逐成札夭。潜遘气薰蒸,无间少与老。
沟壑转羸弱,土地涂肝脑。但救水火中,岂复论皞皞。
车雨忆陈戬,江客怨张镐。是谁遗此灾,愿执投有昊。
禄食民膏脂,民身国所宝。死者骨已枯,生者形亦槁。
归舍不能食,此言当探讨。也知吟哦忌,不解明哲保。
恋恋与君言,忧心觉如
涧草岩花迥不同,他山何处避高风。层峦如出青云外,片石疑来白雪中。
下院有松孤鹤伴,上方无路一梯通。飘飘已觉吾身健,谁复蓬莱问海东。
下山仍似上山难,石蹬崚嶒跨急滩。孤屿未登还细问,好花虽过亦回看。
时逢狭径苔偏滑,候到新秋气已寒。小歇菜庵门外柳,开囊试简几吟安。
忘归薄暮话从容,夜宿郎山第一峰。鹫岭并看灵隐寺,鸡声兼听景阳钟。
清泉带雨流深涧,老鹤栖云伴古松。有约才成轻聚散,不知何日得重逢。
月上东山报晚晴,曲终刚见一峰青。题分秋兴诗应健,坐隔寒泉酒未醒。
祖席飞飞萤似烛,僧房面面石为屏。但将佳境留人住,亦是山神肯效灵。
鸡距泉头望抱阳,翠屏隐隐护山乡。浮尘不到閒行客,高兴宁辞醉后觞。
秀色一川松叶净,黄云万顷稻花香。诗成却愧无佳句,也问东君借锦囊。
斋庐相向隔疏槐,清话何妨数往来。风雨满窗惊笔阵,莺花随处避吟台。
锦袍讲幄曾同赐,草具盘餐每共开。今日老痴成独坐,高轩底事尚迟回。
绮席春深泛紫霞,分明相府是仙家。调元正捧云中日,结实还看海上花。
千载文光瞻北斗,九重恩渥叠黄麻。疏慵幸接龙门早,一曲南飞思未涯。
四十才过齿即危,却惭犹未及衰期。字音不敢分明道,肉味非因咀嚼知。
尘世于人刚可戒,贫官何物软相宜。閒中尚觅神医术,恐负蒸民第五诗。
朝回魂爽便南飞,欲谂衷情向琐闱。十载松楸空想望,四时蘋藻孰归依。
日来赐服花添锦,梦里亲身布作衣。暮史朝经成底事,鲁论开卷愧无违。