二月都城夜尚寒,何人饯别具盘餐。一灯论旧归乡客,万里输边属地官。
望入重关天势阔,梦回离馆雨声残。为民为国吾儒事,肯叹人间行路难。
宾幄参谋亦有年,深沈欲并郤生贤。推封已见承殊宠,别驾何须讶骤迁。
云绕太行迟去马,月明南浦怨啼鹃。不缘客邸生离思,乡井相望易水边。
京邑贤劳旧已曾,除书重下五云层。事同愿借还非偶,时拟先徵正所能。
花底漏声辞玉陛,江边秋色望金陵。奚囊秀句烦频寄,莫谓高飞雁避矰。
十年杏苑旧同游,出入贤劳鬓未秋。抗疏每闻持正论,分符独喜向中州。
甘棠陌上阴堪憩,病草风前色渐瘳。莫道一麾西去远,芳名今已注宸旒。
通宵禁钥启重关,争看金鳌海上山。缥缈祥烟横帝阙,薰蒸和气溢人寰。
风生玉砌车尘动,月转珠宫扇影还。独有升平歌曲妙,君王应为一开颜。
中天斗柄又回东,积雪俄看化玉虹。茶忆荆溪分雀舌,酒沽燕市当郫筒。
虚堂坐久寒生白,蜡炬花残夜剪红。细读君诗何所似,春云蔼蔼散晴空。
街头风雨报重阳,菊正芳菲酒正香。横翠客来开晚霁,莲池月出漾天光。
尘消西接青山近,霜冷南飞白雁忙。此日放怀君莫讶,牛山曾笑泪沾裳。
上国来游重友于,归情犹自忆江湖。一樽不尽临歧意,明月西风雁影孤。
捣药年年住广寒,琼浆时吸桂花丹。何人最慕仙家景,移取霜毛画里看。
百年如瞬息,寒暑迭相侵。所以圣贤学,惜此分寸阴。
明日还易得,今日不再临。试观过隙驹,载骤何骎骎。
眼前斑白者,昔时俱青衿。才言且姑待,倏尔老其心。
理自苦中熟,适意安足歆。愿言重日光,监彼古与今。