霎霎复凄凄,飘松又洒槐。气濛蛛网槛,声叠藓花阶。古壁青灯动,深庭湿叶埋。徐垂旧鸳瓦,竞历小茅斋。冷与阴虫间,清将玉漏谐。病身唯展转,谁见此时怀。
露白覆棋宵,林青读易朝。道高天子问,名重四方招。许鹤归华顶,期僧过石桥。虽然在京国,心迹自逍遥。
涧壑吼风雷,香门绝顶开。阁寒僧不下,钟定虎常来。鸟啄林稍果,鼯跳竹里苔。心源无一事,尘界拟休回。
落日太湖西,波涵万象低。藕花熏浦溆,菱蔓匿凫鹥.树及长桥尽,滩回七里迷。还应坐筹暇,时一梦荆溪。
羽翼恣抟扶,山河使笔驱。月疏吟夜桂,龙失咏春珠。草细盘金勒,花繁倒玉壶。徒嗟好章句,无力致前途。
草木正花时,交亲触雨辞。一官之任远,尽室出城迟。乳滴茅君洞,鸦鸣季子祠。想知佐理暇,日有咏怀诗。
莺啭才间关,蝉鸣旋萧屑。如何两鬓毛,不作千枝雪。
无花地亦香,有鹤松多直。向此奚必孤,山僧尽相识。
时时赍破囊,访我息闲坊。煮雪问茶味,当风看雁行。心齐山鹿逸,句敌柳花狂。坚苦今如此,前程岂渺茫。
江乡十年别,京国累日同。在客几多事,俱付酒杯中。