眉黛山分,靥朱星合,郁郁夜堂初见。芙蓉寄隐,豆蔻传香,便许翠鬟偷剪。
迎夜易羞,欲晨先怯,风流楚楚未惯。正流苏帐掩,绿玉屏深,红香自暖。
谁信道、媚月难留,惊云易散,从此三桥路远。巢燕春归,剪花词在,难寄红题一片。
料想伊家,如今羞傍琴窗,慵题花院。但碧桃影下,应对流红自叹。
长天漠漠升虬龙,龙光鳞鳞涵紫空。
黑云忽起瀛海上,白日不照寒郊蓬。
九野茫茫路如织,我自路绝非途穷。
缓商同宫琴同抚,四顾欲驾班麟风。
冉冉螺川路,兹行本不期。
地平风到疾,山僻雪消迟。
渐远乡人少,初行岐路疑。
断云无意绪,直欲上梅枝。
初如萤灯一点明,须臾数点如疎星。
忽然联亘势不断,俨如金蛇破夜惊纵横。
又如长虹百尺渴奔饮江罢,蜿蜒夭矫势欲凌青冥。
奇光异色不可以正视,倒影茅屋但觉烨弈光荧荧。
我闻昔者王家有宝镜,镜横八寸名紫珍。
涂以金膏傅珠粉,碧光绛气连属日月含天庭。
又闻西方圣者释迦子,只林演法导群生。
祥光自顶涌不尽,三千世界合作一色白月明。
今之奇光异色无乃是,不然安得有此瑞彩突兀来峥嵘。
天公有妙手,变化谁能名。
忽从青青现有象,还复槁灭归无形。
遗烬尚足泽万物,生意行又盈乾坤。
乃知元气本不死,不逐火化常存存。
君看余泽滋萌达,岂彼死灰能神灵。
秋风治荡吹万宝,拭目千室仓箱盈。
住在山深处,门前数曲滩。
近村烟势阔,傍水树阴寒。
钓客嗔棋僻,高人借鹤看。
只愁山水怪,嫌我着儒冠。
山斋临薄雾,徙倚杏花枝。
猎客惊熊馆,行人指鹳池。
为贫耡药卖,因懒上陂迟。
林外孤烟起,遥知日午时。
一椽自著此山幽,芦苇萧萧绕屋头。
野老屡来询姓字,社人相约赛春秋。
寒山此去无飞燕,白水初传有远鸥。
病起偶然成独往,冷烟斜照使人愁。
住在山塘深更深,门前落叶与阶平。
高人听鹤来相过,野老因樵熟识名。
一水欲流山影去,断云时伴烧痕生。
翛然独步莲峰夕,十里松风秋月明。
黄云百亩割还空,垂老禾堂泣晚舂。
偿却公私能几许,贩山烧炭过残冬。
趁晴收断薪,破晓循幽浦。
山寒树欲风,云重天将雨。
兔奔初种畦,鸡拾获残亩。
叶深樵无踪,水落鱼可数。