吾闻粤雉献周王,光武得雄起南阳。篯铿养性调羹浆,进尧飨雉寿无疆。
升鼎求朝来远方,时哉雌雉翔山梁。楚人担雏对凤凰,曾随车下集萧郎。
鲁恭中牟孰短长,西河一见为永康。熊宗储精山之阳,遍遗幕府互相望。
古来驯雉多吉祥,使君感召凌穹苍。庭前忽堕五光色,乃知雄雉绮翼张。
锦襜绣裆日翱翔,悠悠容与向君旁。十步五步狎相忘,一饮一啄循为常。
群僚豫悦列堂皇,酣歌祝寿酒千觞。孔庭骈集鹭鸳行,安得窦师对雉图瑞藏。
使君秉节临大方,泠泠三尺寒秋霜。法平解网如商汤,仁风摩荡满台纲。
和风溶溶百鸟扬,万物同春乐未央。我觏之子衮衣裳,鸿飞信宿入岩廊。
吁乎,鸿飞信宿入岩廊。
匹马萧萧出海邦,轻裘缓带碧油幢。望悬合浦人千里,歌彻骊驹笛一腔。
方岳诸侯谁是长,文章国士已无双。凭君保障消残垒,不必谈兵筑受降。
柳芽微露绿将匀,睡起东窗物色新。双蝶梦回身是客,七蓂开处日为人。
门阑剪绿争谁胜,岭海晞旸总是春。跨马出郊时远眺,将因杯酒问花神。
薜萝为径竹为门,蓊郁纡回自一村。帘幕遥开千里色,烟霞晴绕万山攒。
松涛风扫惊逾响,鸟雀寒深寂不喧。幽意独超尘世外,相看宾主共忘言。
壮日风云忆共艭,雄心迟暮未曾降。百年交谊谁同调,一曲梅花祇共腔。
仙箓新传青鸟使,吴侬旧识碧油幢。只今吏隐成霜鬓,岁岁惟应倒玉缸。
五花骢马下三吴,拥盖褰帷夹道呼。击隼霜横淩白日,射雕风急落平芜。
简书尺一丝纶重,驿路皇华剑履趋。四海只今渔猎尽,凭君鸣凤在高梧。
功成莫是欲心骄,媚子贪人满市朝。民瘼覆盆无白日,天威何处不商飙。
伤弓惊鸟千林寂,涸辙枯鱼一水遥。共道关梁非上意,可堪狐鼠尽为妖。
空名误胁上楼船,五百遗金已尽捐。逆党罗才成网罟,蛾眉殃妒失英贤。
孤臣岂意投荒裔,千古堪怜是谪仙。史有阙文谁为补,令人呜咽夜郎年。
遥从南徼溯中原,玉帛车书统至尊。东去罗浮红日近,北瞻庾岭紫云屯。
越裳重译周官在,横海楼船漠主恩。不分芙蓉秋亦老,物华凋敝可推论。
粤王台上气萧萧,万木惊秋景寂寥。马首凭陵伤苜蓿,鹊巢栖断怨鸱鸮。
笳声月落心如折,雁字风高影欲摇。野老临江空怅望,乘槎欲泛海边潮。