一望飞凫斗水军,满天风雨隔江闻。雷声霹雳神鱼跃,化作双龙起夕曛。
能言鹦鹉事应非,鸲鹆那堪学语归。从此不需劳剪舌,恐令禽鸟解人机。
遗俗相传蜥蜴空,岂因希宠日当熊。翻疑飞燕多相妒,故遣长门捕守宫。
疏柳鸣蜩缥缈闻,因思此日祀陈君。苍梧太守今何在,满目风尘扫白云。
斗草同欢似戏场,含娇敛笑竞群芳。临风岂有梅花笛,吹落蛾眉点额妆。
系臂相沿五色丝,浴兰采术亦何为。早知续命家家寿,何必山中茹紫芝。
峡山寒影削飞来,璇玉潆洄古洞开。万叠芙蓉摇画幅,千秋霜雪锁楼台。
临风几想流觞兴,招隐何人授简才。涤尽红尘应不染,移文休勒碧山隈。
碧山古寺飞霞处,谁敞楼台袅薜萝。一径云深龙卧稳,两崖花落鸟声多。
青天岚涌层层树,白昼风生滟滟波。笑倚危栏一回首,淡烟芳草思如何。
五仙骑石化为羊,洞里烟霞出上方。地迥有天藏石室,云深何处觅丹房。
鲸音缥缈惊寒梦,羽客逍遥入醉乡。炉篆千年应不灭,莫令轻作少年场。
使君矫矫入滇南,万里褰帷拥驷骖。金马山城千叠嶂,昆明池水百花潭。
去时杨柳逢春色,到日风霜扫夕岚。幕府过从如问讯,为言头白不胜簪。