蓬蒿荒小径,疏病合幽栖。药裹床头满,厨烟竹里迷。
绿含堤柳色,红绽野花蹊。胜会成欢赏,多君石上题。
卜筑江村里,龙津小有天。瓮头供酒漉,竹下枕书眠。
客有携琴至,莺随带柳穿。怡然心共适,沉醉落花前。
缓步青藜杖,行吟白雪歌。开轩烟树渺,入座暮云多。
煮石频看鼎,贪棋欲烂柯。桃源如可问,吾且一相过。
小有蔷薇洞,邻沽酒更多。最怜花作态,不分鸟能歌。
水际桃源路,山阴道士鹅。临池如可咏,莫厌客重过。
浃月多阴雨,花愁不似春。况无新燕至,似厌主人贫。
车马嗟岐路,江山羡隐沦。相期聊一醉,长作瀼西邻。
两月郊居便,凌晨病始瘳。已拚人共弃,惟与药相投。
身外馀三径,床头隐百忧。何时可婚嫁,长与尚平游。
五羊化石自何年,南粤山川思眇然。楼阁参差天外见,舳舻飘忽镜中悬。
尧封禹贡风云迥,瑶草琪花日月偏。况有芙蓉秋自好,采芳谁为到江边。
匡庐万仞出芙蓉,犹似岧峣泰华峰。古刹有碑苍藓合,天池无路白云封。
空闻缥缈仙踪远,岂为登临野兴慵。愿得他年禽庆约,扶筇采药日相从。
百粤山川大庾开,车书玉帛自东来。谁将禹凿通尧域,故遣重关逼上台。
一代勋劳天地老,千秋献纳古今才。差将薄劣瞻祠宇,不尽松风万壑哀。
使君拥传入熙朝,驷马因过万里桥。双阙望遥红日迥,太行家近白云遥。
庭闱三寿南山老,金鉴千秋北斗杓。移孝为忠应自许,可谁攀附上青霄。