苦潦愁霖思不禁,偶梯香阁出丛林。
酒旗巷陌桃花遍,燕子人家春水深。
独鸟自飞吴苑树,千山不尽楚江阴,清明已近芳菲日,鼓
角偏伤迟暮心。
冷落湖头白鸟期,青莲艇子去迟迟。
柳应拂水今几尺,杏已开花可满枝。
病起故人谁载酒,春来何处最宜诗。
欲知雨后千山色,总似张郎新画眉。
金羁芳草去翩翩,王谢儿郎美少年。
雨水已过正月后,莺花不隔短筇前。
春云拟黛山千叠,画阁笼烟柳半天。
燕子未来寒食远,谁家庭院试秋千。
酒醒天涯春几分,绿琴惆怅昔年闻。
海棠无信作寒食,梦雨何心入断云。
石竹短襦留半臂,秋香小字记双文。
浔阳江上潮难到,此夜花前忽见君。
落尽花藤涧水香,松风如水昼初长。
幽人自是山中相,鹤氅黄冠坐夕阳。
濠上花深翡翠楼,楼前白月涌江流。
香风两岸笙歌合,夜夜烧灯照客舟。
柴门春水浴沙凫,袅袅垂杨短短蒲。花勒浅寒迎燕子,雨将新绿入蘼芜。
焚鱼学士谁招隐,放鹤仙人不可呼。欲听黄鹂过桥去,隔烟小鸟唤提壶。
坐倚熏笼火尚温,钟鸣高阁又黄昏。梅花雪后门半掩,豆蔻枝头月一痕。
漫说倾城岂颜色,曾闻化石是精魂。寄君茶碾湘江竹,犹有娥皇泪点存。
清霜红日满高林,烟火萧疏灌莽深。欲和楚吟无《白雪》,能生壮色少黄金。
尝饥俊鹘呼风过,不雨寒云起夕阴。何事悲欢却成疾,如灰已冷少年心。
塞鸿声断草虫啼,银烛熏笼坐不辞。蛱蝶画罗捐扇日,鸳鸯裁绮授衣时。
秦家树上乌栖早,韩掾墙边月到迟。黛绿暗销人去远,章台无柳斗双眉。