山家茆屋隔寒林,独抱枯桐觅旧吟。
门掩无人飞蛱蝶,白云垂地结晴阴。
展开阅读全文
永漏报高阁,榴亭出庭筵。
紫檀熏宝鼎,银烛散青烟。
灵籁生修竹,香风入夏弦。
露浓罗袖重,歌遏酒杯傅。
诸妇酣春梦,双蛾失翠钿。
玉山推汪倒,看月背花眠。
山之高,月出小。
月之小,何皎皎。
我有所思在远道,一日不见兮我心悄悄。
楚水吴山作胜游,竹状石枕定离愁。
晚烟何处吹渔笛,独忆琵琶怨碧秋。
展开阅读全文
凉蟾吹浪罗衫湿,贫看无眠久延立。
欲将高调寄瑶琴,一声统断霜风急。
骨膠难煮令人伤,茫然背向西窗泣。
寒机欲把相思织,织又不成心愈戚。
掩咏含羞下阶看,仰见牛女隔河汉。
天河虽隔牛女情,一年一度能相见。
独此统断无续明,梧桐乐上不胜悲。
抱琴晓对菱花镜,得恨风从手上吹。
远山翠不减,满庭摇空青。
坐对太古色,终日有馀情。
落木旧山寺,霜清叶扫风。
已无鸡犬声,虚殿鸣秋蛩。
数枝潇渍碧溪寒,水气冥冥日欲昏。
青玉案前双翡翠,紫丝帐裹万琅玕。
湘江旧事迷归梦,陆海春阴无羽翰。
晚来独倚兰千里,螃色连天何处村。
冻雪霏霏随九阜,竹枝垂地翠旋锁。
玉龙战退飞鳞甲,青凤翻成白羽毛。
岁晚馀寒知劲节,梦回佳兴讶清剽。
隔云谁弄柯亭笛,落尽梅花风韵高。