为客经漳浦,宁亲入博罗。地蒸花木异,峰断水田多。
彩服乘春著,新诗对月哦。先贤有遗迹,珍重拜东坡。
积雨暗江村,溪声到处闻。几家依绿树,千顷熟黄云。
负郭真堪比,汶阳何足云。东坡今寂莫,稼说有移文。
晓霁云飞湿,山高鸟度迟。客登石姥岭,人祷偃王祠。
岚气分晴霭,林光淡碧滋。何年一临眺,磨石醉题诗。
石罅无樵采,春深剥绿苔。孤云将暝去,群树送青来。
晴霭琴书润,阴森鸟雀回。醉吟看不厌,何处有蓬莱。
梅花送残腊,草色报新年。客梦鸡声里,乡心雁影边。
发随时事改,酒为故人延。却忆沧江上,芦花隐钓船。
双旌拥使车,云海旧方舆。异域孤城小,元菟万里馀。
久谙中土语,兼读大唐书。会见承恩后,瞻星拜玉除。
鹊化曾推的,遗踪今尚存。累累封晓雾,决决浸云根。
晴影秋临棹,寒声夜到门。政成寻旧隐,洗耳听潺湲。
石罅久潜龙,泉鸣古刹东。秋灯林影外,夜梵磬声中。
纵醉同陶令,谈经忆远公。题诗旧尘壁,休用碧纱笼。
看画情偏远,题诗兴不悭。渔舟归晚浦,僧舍隔秋山。
树色微茫里,钟声杳霭间。何年谢尘鞅,结屋此中閒。
清得广文毡,贫无负郭田。欲偿沽酒债,只觅卖文钱。
书卷消长日,才名称少年。定知潮海上,买尽剡溪笺。