林亭閒寄傲,极目浩无边。山敛云藏树,江浮水接天。
征鸿归楚塞,斜日下襄川。留得山翁醉,清风几百年。
独赏寒芳老,红花意懒簪。世途轻白发,交态重黄金。
谁著谢公屐,来听叔夜琴。乘春寻酒伴,临水涤烦襟。
风流晋右军,千古播清芬。羽客鸣寒磬,幽人坐白云。
鸥波生笔阵,墨沼乱鹅群。却笑曾书破,羊欣白练裙。
离亭对绮筵,把酒听鸣弦。路转桥妨马,江浮水接天。
渔村晴晒网,畬火暖烧田。只为苍生出,无心问酒泉。
柳色映离筵,春阴咽管弦。孤琴曾入蜀,双旆早朝天。
老有匡时策,贫无负郭田。隐之流泽远,重见咏贪泉。
倦翮已投林,清风醒醉吟。江沙粘野艇,楼月照秋琴。
泉石盟方固,朝廷恩更深。何时得乘兴,移棹过山阴。
江乡无旧业,霄汉有新知。身病仍耽酒,家贫易废诗。
梅开人别久,书寄雁来迟。寂莫江楼上,孤怀动远思。
未去耕南亩,先来卧北窗。诗清秋入寺,酒渴夜临江。
云树思千里,烟霞滞一邦。离心将欲写,安得笔如杠。
琴尊度岁华,清兴浩无涯。野寺多逢竹,江村少见花。
沙浮惊立鹘,池小聚鸣蛙。欲向金门去,云山路转赊。
山春云漠漠,溪晚雨霏霏。投驿经村店,防滩识钓矶。
客情随路远,乡念去人稀。寂莫芳林下,渔郎摘笋归。