闻说沙场雪未干,移师又欲向楼兰。
凭谁为借东风力,吹转三边地不寒。
别后衡门镇不开,年年春雨长莓苔。
东风似欲添离恨,故引双双燕子来。
短篱疏雨正离披,淡白深红朵朵宜。
自计老年才思减,重阳过后不题诗。
露湿一庭苔,鸦啼长门树。
寂寞对孤萤,飞入昭阳去。
林屋虚寒半掩扉,野情偏称绿荷衣。
柳风乍起燕雏软,梅雨初晴荔子肥。
岁月无情催客老,溪山有意待君归。
浮沉世事何须问,好整纶竿坐钓矶。
林泉深处足烟霞,流水寒云八九家。
江客帆樯悬网罟,野人篱落带桑麻。
案头墨迹儿临帖,灯下车声妇络纱。
待到春风二三月,石垆敲火试新茶。
閒居无客到,寂莫掩衡茅。官懒终成癖,家贫易绝交。
柳残莺不语,松老鹤还巢。世事皆如此,何须赋解嘲。
砺斧临溪石,寻山度岭云。林深芳树合,涧转野泉分。
细语听猿啸,狂歌散鹿群。不知城市里,何事日纷纷。
遥入圭峰寺,长吟送远公。经翻蕉叶古,云散竺门空。
飞锡临天外,看山想洛中。不知禅寂地,松偃几枝东。
旅馆秋风早,官城树色微。长天南雁尽,尊酒故人稀。
落叶鸣幽户,寒蝉噪夕晖。相思何处是,惆怅暮潮归。