游子出门庭,意气轻离别。男儿志四方,弃捐何足说。
但愿登青云,曳裾黄金阙。誓莫负生平,远慰薄命妾。
洛阳洵多花,寄言莫攀折。韶姿娱目前,经时欲消歇。
何如岁寒松,苍苍不改节。
投簪两鬓未曾斑,占断莲花第一山。养得西湖双鹤在,云间飞去又飞还。
松擎翠盖竹含斑,卜得岩居近碧山。采药任从云外去,寻梅曾向月中还。
隐迹龙岩数十秋,归心常挂凤城头。西桥杯酒今朝别,好向塘湖看白鸥。
自笑懒翁今转懒,柴门近午未开关。道经半卷翻三日,祇向檐前卧看山。
日高卧稳不开门,时向花前笑弄孙。懒出自缘人事简,何曾里面草玄言。
苍壁墩头野老家,一池云水一篱花。高林雨过柴关晚,鼓吹眠听两部蛙。
城上层楼势欲飞,凭栏一眺万峰微。高秋鹘击云间下,薄暮渔歌浦口归。
千古风流惟旧迹,百年节候几清晖。祇因共尽登临兴,醉插黄花弄舞衣。
近野高林鸟倦飞,远村烟火隔川微。随风霜叶飘还堕,映水岩云静自归。
浊酒登台怜子美,澄江如练忆玄晖。何人早出樊笼外,千仞冈头独振衣。
秋晚河桥漠漠烟,离歌叠唱转凄然。才名未信郑虔后,风韵犹疑张翰前。
閒访孤山君有日,踪游五岳我何年。江亭回首天涯暮,空想蒲团话学仙。