入门相见喜还悲,不免樽前细问之。一别又经无数日,百年能得几多时。
后生衮衮皆成事,吾辈栖栖亦可疑。日暮东风吹鬓发,拍床嗔道酒行迟。
嫩红相逐上枝头,多少东风索我酬。春色似人看易老,年华如客去难留。
长因好景翻成恨,只恐香醪压得愁。深放黄金为酒盏,一城飞絮已悠悠。
试问春蚕第几眠,柳条如线雨如烟。池蛙相应昏昏月,海燕初归漠漠天。
卒岁未妨资橘柚,馀生应只付林泉。他时卜宅如相近,且种壕头十亩莲。
生长城市间,吾其患驱逐。贼人俄涨天,举家如奔鹿。
入山恐不深,但冀免杀戮。贼平无所归,独倚青松哭。
怀宝恐吾累,蔽形何可遗。囊衣入山谷,势急还弃之。
及至出山日,秋风吹树枝。免为刀兵鬼,冻死宜无辞。
贼来属初夏,逃去穷幽荒。山深松萝密,野旷草木长。
蟒蛇大如树,见我不忍伤。贼固不如蟒,害人无善良。
禽巢先觉晓,蚁穴未知霜。
怪岩摩足力,空谷答人声。
祗把清风占得公。
忆昨宣和末,群凶聚韦羌。一朝逻巡尉,州县皆皇皇。
居民弃家走,元稚纷抢攘。我时遭劫逐,与子空相望。
及兹建炎始,叛卒起钱塘。初闻杀长吏,寻亦及冠裳。
死者不为怪,生者反异常。子在贼围中,不知存与亡。
出处虽异域,阽危多备尝。骨肉非不亲,患难各自当。
回思见贼日,岂谓免杀伤。安知出深壁,犹得还故乡。
争言不死状,失声惊四旁。馀生偶然遂,万事皆可忘。
会我试新秫,放怀坐中堂。庭梧露舛碧,砌菊风催黄。
年华意未晚,蟋蟀已近床。对此复何待,五觞至十觞。
歌声咽寒月,舞袖破夜霜。岂无少年态,一醉乃尔狂。
此徒为酒使,酒力安得长。灯影照鬓发,百忧在中肠。
干戈时未息,盗贼势益张。与子归何处,相看两茫茫。