半勺沧浪歌濯缨,一瓢天乳酌灵星。绀云满涨蒲萄瓮,青雨长悬玛瑙瓶。
不向苏耽寻橘酒,却从陆羽校《茶经》。西江吸尽无穷味,浊世浮沈几醉醒。
柳叶参差杏叶团,桃花零落荠花圆。那知人事有今日,却忆风光似去年。
客路青春谁作伴,庭闱白发梦相牵。浓愁深似三江水,都在沧洲白马边。
总戎羽檄似流星,将校麾旄驻野亭。江水总流儿女泪,湟池空染□羊腥。
长洲二月花无主,茂苑千年草自青。读罢阴符无一事,如何闭户草《玄经》。
□羊十万拥孤城,黄钺将军久控兵。海上晚风春播荡,天边北斗夜分明。
忧愁自拟周婺妇,出处深惭鲁两生。望断白云心欲折,篝灯含泪读陈情。
树绕河堤水绕门,人烟鸡犬自成村。清时自保无兵甲,白屋相传有子孙。
仿佛巴仙藏橘圃,依稀晋士入桃源。柏台小吏吾知己,日日相逢具酒樽。
一春夜客傍江村,日日伤春只断魂。又见海棠飞燕子,不堪芳草怨王孙。
清閒幕府无公案,落魄形骸付酒樽。依旧虎丘山上月,多情照我白纷纷。
龙门绝顶松风冷,空翠湿衣山更深。六月地炉长拥火,半窗云影便成阴。
悬厓果熟猿争树,白昼人惊鬼出林。一个老僧飞锡去,不知消息到如今。
祇陀树园立孤凤,舍卫国城悬五云。衡山秀削芙蕖朵,铁史书题星斗文。
日日中天宝花落,时时空谷履声闻。芸窗琢得巢云句,茧纸乌丝写八分。
一柱楼台从地涌,八窗图画自天开。雨中日脚青红晕,雾里山容紫翠堆。
析木高寒天似盖,蓬莱清浅海如杯。洞箫一曲吹黄鹤,肯信愁肠日九回。
新筑书斋壁未乾,盟言谁信未曾寒。春风不到梅花帐,晓日常悬苜蓿盘。
乡里总知新部曲,朝廷不改旧衣冠。分明寄谢嵇中散,莫把寻常冷眼看。