我不愿送君行,爱君笔砚倾平生。我不愿留君住,男儿四十当强仕。
盛时天下文轨同,万国轩裳满都市。愿君走马燕山头,语动人主旋封侯。
风叶兮飕飕,江波兮悠悠。丈夫万里更万里,一饮百斗空离愁。
山人坐树阴,树转月当午。江市夜犹喧,笙歌杂砧杵。
寒蛩亦何情,唧唧如共语。前声稍悲悽,后声转哀苦。
人心汝莫知,汝语人莫取。万类各有私,悲欢岂同趣。
茫茫元化中,同一风气使。何如悟天真,随分乐生死。
沈郁难自居,偶思散遐嘱。主丈登西林,断崖倚修竹。
崖上丛花开,飞禽自相逐。崖下清川流,水光泛嘉木。
四月风雨多,平野一时绿。长啸白日低,烟云起空谷。
俯视万化间,劳生亦何足。
尘网苦多累,暂閒如脱羁。胡为尘外迹,而乃东西驰。
聚谈每仓卒,既远翻多思。眼前失真宰,身外何求知。
百骸如仆马,势合聊相随。气运忽迁谢,一散无重期。
来日不可待,去日不可追。静缘当自保,世故方无涯。
狮王一去挽不回,秋满岩谷天风哀。龙渊象薮亦多士,济济熟视宗纲颓。
谁能共扫松下屋,黄精黄独连门栽。霜林月上芋香起,指点深拨寒炉灰。
銮江镇上双江洲,大船解缆荒洲头。挂帆蔽空搥鼓发,白浪卷雪风萧飕。
故山三日忽到眼,恍忽天上飞骅骝。向来归兴有如此,今日送子心悠悠。
海雨吹花雪作堆,那时敲我竹门开。自怜水国三千里,也有乡僧问路来。
开渠筑岸护低田,坐听邻翁说去年。卖却犁锄买渔网,儿童荡桨到床前。
雪深三尺闭柴荆,岁晚无心打葛藤。立雪堂前人不见,秀云峰似白头僧。
窈窕仙家何处寻,夕阳明灭乱云深。大溪横断青山合,一路风帆入树林。