大雅辍微响,新声竞哇淫。行行谁不迷,举世莫能箴。
慨彼深巷士,渊渊多古心。览物易成感,呻吟畅中襟。
初聆韶濩鸣,再听鸾鹄吟。清泠播空象,要妙谐八音。
讵惟孱懦兴,幽夔亦萧森。缘知美刺间,感创非独今。
王风日已覃,王泽日已深。殷勤诵功德,永远被瑟琴。
昨日又今日,今朝又明朝。蹉跎竟何为,坐令颜鬓凋。
代耕既非望,閒居亦无聊。孤怀共谁写,仰屋奏七谣。
濩落颇已久,衰迟亦何甚。因念平生怀,悲悽不能寝。
薄帷照明月,中宵益凄凛。展转殊未休,疏钟度高枕。
高馆夜无寐,孤衾转萧爽。惊风振庭柯,落叶走阶响。
沈忧静中起,离怀益难广。寂寞谁晤言,残灯耿虚幌。
凫雁人家秋水多,澹烟疏雨暗渔蓑。分明记得南塘路,何处行舟《白苧》歌。
凿凿岷峨插彼苍,海波不动海天凉。双蛟化作神仙去,明月中宵剑影长。
进驭归来日未西,落花芳草满春泥。也知枥上无凡马,牵过天闲不肯嘶。
昔年相与最多情,尚忆联镳度锦城。御水满沟看洗马,宫墙隔树听流莺。
别来故旧今谁在?老去艰虞只自惊。山色湖光总无赖,不堪幽独转愁生。
两岸春云暗柳条,满篷风雨过枫桥。空怜越绝溪山好,且听《吴趋》巷陌遥。
官舍晚凉飞燕子,水乡人静卖鱼苗。谁家白皙佳公子,剩把黄金买阿娇。
故人相与最从容,尚忆论诗向夜中。白首无家十年别,青山何处一樽同。
梦回孤馆灯前雨,目断西风塞外鸿。谁识离怀愁绝处,野庭依旧穆陵东。