寂寂僧房半梦中,萧萧修竹四山风。唯应门外苍髯叟,解乱儋州秃鬓翁。
秋鲈春鳜足杯羹,万顷烟波两棹横。就使直钩随分曲,不将浮世钓浮名。
几年门外策征骖,不料能来共一龛。壁上未须书岁月,褚河南是护伽蓝。
野酴醾发气薰然,睡起时惊雪入船。安得鸱夷三百乘,空令馋客口流涎。
阿师已把书为画,俗客那知色是空。却忆西湖酒醒处,一棚凉影卧秋风。
素有烟霞疾,开图见乱山。何当谢尘迹,缚屋住云间。
阴凉生研池,叶叶秋可数。京华客梦醒,一片江南雨。
花老蛮烟隔瘴尘,几惊清梦唤真真。夜窥幽树惟山鬼,暖入孤根有谷神。
岁晚妆残金屋冷,月明歌散玉楼春。十年不醉西湖路,辜负先生垫角巾。
琪树吹香荡夕晖,华簪人对雪霏霏。汉宫新火初传烛,楚女行云乍湿衣。
一片花疑蝴蝶化,满枝春想玉钗肥。娥眉不用梨园曲,唱彻瑶台醉未归。
送客临平古佛祠,闻公房里住多时。骊歌不见金闺彦,浊酒聊参玉版师。
龙像彫零馀故塔,蛟鼍断缺有残碑。藕花未发风蒲短,空咏参寥七字诗。