蟠桃花老华阳东,轩后登真谢六宫。旌节暗迎归碧落,
笙歌遥听隔崆峒。衣冠留葬桥山月,剑履将随浪海风。
看却龙髯攀不得,红霞零落鼎湖空。
树下星沉月欲高,前溪水影湿龙毛。洞天云冷玉花发,公子尽披双锦袍。
方士飞轩驻碧霞,酒寒风冷月初斜。不知谁唱归春曲,落尽溪头白葛花。
碧瓦彤轩月殿开,九天花落瑞风来。玉皇欲著红龙衮,亲唤金妃下手裁。
八景风回五凤车,昆崙山上看桃花。若教使者沽春酒,须觅馀杭阿母家。
夜降西坛宴已终,花残月榭雾朦胧。谁游八海门前过,空洞一声风雨中。
鹤不西飞龙不行,露乾云破洞箫清。少年仙子说闲事,遥隔彩云闻笑声。
宫阙重重闭玉林,昆崙高辟彩云深。黄龙掉尾引郎去,使妾月明何处寻。
騄駬何年别渥洼,病来颜色半泥沙。四蹄不凿金砧裂,双眼慵开玉箸斜。
堕月兔毛乾觳
海风捲树冻岚消,忧国宁辞岭外遥。自顾勤劳甘百战,不将功业负三朝。
剑澄黑水曾芟虎,箭劈黄云惯射雕。代北天南尽成事,肯将心许霍嫖姚。