天和树色霭苍苍,霞重岚深路渺茫。云实满山无鸟雀,水声沿涧有笙簧。碧沙洞里乾坤别,红树枝前日月长。愿得花间有人出,免令仙犬吠刘郎。
树入天台石路新,云和草静迥无尘。烟霞不省生前事,水木空疑梦后身。往往鸡鸣岩下月,时时犬吠洞中春。不知此地归何处,须就桃源问主人。
鳌岫云低太一坛,武皇斋洁不胜欢。长生碧字期亲署,延寿丹泉许细看。剑佩有声宫树静,星河无影禁花寒。秋风袅袅月朗朗,玉女清歌一夜阑。
昆仑凝想最高峰,王母来乘五色龙。歌听紫鸾犹缥缈,语来青鸟许从容。风回水落三清月,漏苦霜传五夜钟。树影悠悠花悄悄,若闻箫管是行踪。
黄帝登真处,青青不记年。孤峰应碍日,一柱自擎天。石怪长栖鹤,云闲若有仙。鼎湖看不见,零落数枝莲。
好风吹树杏花香,花下真人道姓王。大篆龙蛇随笔札,小天星斗满衣裳。闲抛南极归期晚,笑指东溟饮兴长。要唤麻姑同一醉,使人沽酒向馀杭。
琪树扶疏压瑞烟,玉皇朝客满花前。山川到处成三月,丝竹经时即万年。树石冥茫初缩地,杯盘狼藉未朝天。东风小饮人皆醉,从听黄龙枕水眠。
自种双松费几钱,顿令院落似秋天。能藏此地新晴雨,却惹空山旧烧烟。枝压细风过枕上,影笼残月到窗前。莫教取次成闲梦,使汝悠悠十八年。
白石溪边自结庐,风泉满院称幽居。鸟啼深树劚灵药,花落闲窗看道书。烟岚晚过鹿裘湿,水月夜明山舍虚。支颐冷笑缘名出,终日王门强曳裾。寂寥深木闭烟霞,洞里相知有几家。笑看潭鱼吹水沫,醉嗔溪鹿吃蕉花。穿厨历历泉声细,绕屋悠悠树影斜。夜静著灰封釜灶,自添文武养丹砂。
海风卷树冻岚消,忧国宁辞岭外遥。自顾勤劳甘百战,不将功业负三朝。剑澄黑水曾芟虎,箭劈黄云惯射雕。代北天南尽成事,肯将心许霍嫖姚。日照双旌射火山,笑迎宾从却南还。风云暗发谈谐外,感会潜生气概间。蕲竹水翻台榭湿,刺桐花落管弦闲。无因得靸真珠履,亲从新侯定八蛮。