妖姬饰靓妆,窈窕出兰房。日照当轩影,风吹满路香。
早时歌扇薄,今日舞衫长。不应令曲误,持此试周郎。
为向东溪道,人来路渐赊。山中春酒熟,何处得停家。
旦逐刘伶去,宵随毕卓眠。不应长卖卜,须得杖头钱。
琴曲唯留古,书多半是经。(见《周氏涉笔》)
横裁桑节杖,直剪竹皮巾。鹤警琴亭夜,莺啼酒瓮春。
颜回唯乐道,原宪岂伤贫。(被召谢病,见《西清诗话》)
寄身千载下,聊游万物初。欲令无作有,翻觉实成虚。
(《独坐》)
双关防易断,只眼畏难全。鱼鳞张九拒,鹤翅拥三边。
(《围棋长篇》。见《韵语阳秋》)
上天布甘雨,万物咸均平。自顾微且贱,亦得蒙滋荣。
萋萋结绿枝,晔晔垂朱英。常恐零露降,不得全其生。
叹息聊自思,此生岂我情。昔我未生时,谁者令我萌。
弃置勿重陈,委化何所营。
萋(qī)萋结绿枝,晔(yè)晔垂朱英。
常恐零露降,不得全其生。
叹息聊自思,此生岂我情。
昔我未生时,谁者令我萌。
弃置勿重陈,委化何足惊。
翠绿枝条生长茂盛,垂挂着繁盛美丽的红花。
常常担心寒冷的露珠降临,无法保住它那美好的生命。
叹息石竹时也思考自身,此生难道是我衷情的吗?
在我尚未降临人世的时候,究竟是谁是我萌生的呢?
抛开这样的事情不再说它了,顺应自然的变化又何必惊恐呢?
萋萋:草木茂盛的样子。晔晔:美丽繁盛的样子。
委化:自然的变化。
春桂荅:春华讵能久,风霜摇落时,独秀君知不。
问春桂:桃李正芬华,年光随处满,何事独无花。
宝龟尺二寸,由来宅深水。浮游五湖内,宛转三江里。
何不深复深,轻然至溱洧。溱洧源流狭,春秋不濡轨。
渔人递往还,网罟相萦藟。一朝失运会,刳肠血流死。
丰骨输庙堂,鲜腴籍笾簋。弃置谁怨尤,自我招此否。
馀灵寄明卜,复来钦所履。
幽人在何所?紫岩有仙躅。月下横宝琴,此外将安欲。
材抽峄山干,徽点昆丘玉。漆抱蛟龙唇,丝缠凤凰足。
前弹广陵罢,后以明光续。百金买一声,千金传一曲。
世无钟子期,谁知心所属。