洛阳无大宅,长安乏主人。黄金销未尽,只为酒家贫。
此日长昏饮,非关养性灵。眼看人尽醉,何忍独为醒。
竹叶连糟翠,蒲萄带曲红。相逢不令尽,别后为谁空。
对酒但知饮,逢人莫强牵。倚炉便得睡,横瓮足堪眠。
有客须教饮,无钱可别沽。来时长道贳,惭愧酒家胡。
展开阅读全文
大汉昔未定,强秦犹擅场。中原逐鹿罢,高祖郁龙骧。
经始谋帝坐,兹焉壮未央。规模穷栋宇,表里浚城隍。
群后崇长乐,中朝增建章。钩陈被兰锜,乐府奏芝房。
翡翠明珠帐,鸳鸯白玉堂。清晨宝鼎食,闲夜郁金香。
天马来东道,佳人倾北方。何其赫隆盛,自谓保灵长。
历数有时尽,哀平嗟不昌。冰坚成巨猾,火德遂颓纲。
奥位匪虚校,贪天竟速亡。魂神吁社稷,豺虎斗岩廊。
金狄移灞岸,铜盘向洛阳。君王无处所,年代几荒凉。
宫阙谁家域,蓁芜罥我裳。井田唯有草,海水变为桑。
在昔高门内,于今岐路傍。馀基不可识,古墓列成行。
狐兔惊魍魉,鸱鸮吓獝狂。空城寒日晚,平野暮云黄。
烈烈焚青棘,萧萧吹白杨。千秋并万岁,空使咏歌伤。
问春桂,桃李正芬华。年光随处满,何事独无花。
春桂答,春华讵能久。风霜摇落时,独秀君知不。
物外知何事,山中无所有。风鸣静夜琴,月照芳春酒。
直置百年内,谁论千载后。张奉娉贤妻,老莱藉嘉偶。
孟光傥未嫁,梁鸿正须妇。
展开阅读全文
孔淳辞散骑,陆昶谢中郎。幅巾朝帝罢,杖策去官忙。
附车还赵郡,乘船向武昌。九徵书未已,十辟誉弥彰。
副君迎绮季,天子送严光。灞陵幽径近,磻溪隐路长。
编蓬还作室,绩草更为裳。会稽置樵处,兰陵卖药行。
看书惟道德,开教止农桑。别有幽怀侣,由来高让王。
前年辞厚币,今岁返寒乡。有书横石架,无毡坐土床。
兰英犹足酿,竹实本无粮。涧松寒转直,山菊秋自香。
管宁存祭礼,王霸重朝章。去去相随去,披裘骄盛唐。
展开阅读全文
暂出东陂路,过访北岩前。蔡经新学道,王烈旧成仙。
驾鹤来无日,乘龙去几年。三山银作地,八洞玉为天。
金精飞欲尽,石髓溜应坚。自悲生世促,无暇待桑田。
上月芝兰径,中岩紫翠房。金壶新练乳,玉釜始煎香。
六局黄公术,三门赤帝方。吹沙聊作鸟,动石试为羊。
缑氏还程促,瀛洲会日长。谁知北岩下,延首咏霓裳。
结衣寻野路,负杖入山门。道士言无宅,仙人更有村。
斜溪横桂渚,小径入桃源。玉床尘稍冷,金炉火尚温。
心疑游北极,望似陟西昆。逆愁归旧里,萧条访子孙。
真经知那是,仙骨定何为。许迈心长切,嵇康命似奇。
桑疏金阙迥,苔重石梁危。照水然犀角,游山费虎皮。
鸭桃闻已种,龙竹未经骑。为向天仙道,栖遑君讵知。
问君樽酒外,独坐更何须。有客谈名理,无人索地租。
三男婚令族,五女嫁贤夫。百年随分了,未羡陟方壶。
采药层城远,寻师海路赊。玉壶横日月,金阙断烟霞。
仙人何处在,道士未还家。谁知彭泽意,更觅步兵那。
春酿煎松叶,秋杯浸菊花。相逢宁可醉,定不学丹砂。