展开阅读全文
伊昔逢丧乱,历数闰当馀。豺狼塞衢路,桑梓成丘墟。
余及尔皆亡,东西各异居。尔为背风鸟,我为涸辙鱼。
逮承云雷后,欣逢天地初。东川聊下钓,南亩试挥锄。
资税幸不及,伏腊常有储。散诞时须酒,萧条懒向书。
朽木不可雕,短翮将焉摅。故人有深契,过我蓬蒿庐。
曳裾出门迎,握手登前除。相看非旧颜,忽若形骸疏。
追道宿昔事,切切心相于。忆我少年时,携手游东渠。
梅李夹两岸,花枝何扶疏。同志亦不多,西庄有姚徐。
尝爱陶渊明,酌醴焚枯鱼。尝学公孙弘,策杖牧群猪。
追念甫如昨,奄忽成空虚。人生讵能几,岁岁常不舒。
赖有北山僧,教我以真如。使我视听遣,自觉尘累祛。
何事须筌蹄,今已得兔鱼。旧游傥多暇,同此释纷拏。
展开阅读全文
大汉昔未定,强秦犹擅场。中原逐鹿罢,高祖郁龙骧。
经始谋帝坐,兹焉壮未央。规模穷栋宇,表里浚城隍。
群后崇长乐,中朝增建章。钩陈被兰锜,乐府奏芝房。
翡翠明珠帐,鸳鸯白玉堂。清晨宝鼎食,闲夜郁金香。
天马来东道,佳人倾北方。何其赫隆盛,自谓保灵长。
历数有时尽,哀平嗟不昌。冰坚成巨猾,火德遂颓纲。
奥位匪虚校,贪天竟速亡。魂神吁社稷,豺虎斗岩廊。
金狄移灞岸,铜盘向洛阳。君王无处所,年代几荒凉。
宫阙谁家域,蓁芜罥我裳。井田唯有草,海水变为桑。
在昔高门内,于今岐路傍。馀基不可识,古墓列成行。
狐兔惊魍魉,鸱鸮吓獝狂。空城寒日晚,平野暮云黄。
烈烈焚青棘,萧萧吹白杨。千秋并万岁,空使咏歌伤。
落日明歌席,行云逐舞人。江南飞暮雨,梁上下轻尘。
冶服看疑画,妆台望似春。高车勿遽返,长袖欲相亲。
策杖寻隐士,行行路渐赊。石梁横涧断,土室映山斜。
孝然纵有舍,威辇遂无家。置酒烧枯叶,披书坐落花。
新垂滋水钓,旧结茂陵罝.岁岁长如此,方知轻世华。