归来海上成连,著身浩淼空无际。狂哉河伯,望而兴叹,未容私喜。
星火中天,宵深嬴得,听风听水。笑宛邱屋小,蛟氛四面,中一缕,龙吟细。
片片哀鸿尽起。祝苟车、豚蹄空祭。蛙生沈灶,家浮宅泛,流离转徙。
天发杀机,干戈南北,日寻未已。叹宋家文靖,水旱盗贼,敷陈无地。
削迹遁于诗。离黍空悲。冥冥弱羽怅差池。山色临川无恙在,魂魄何之。
收泣向天涯。三复明夷。沧江瘦影拥支离。北望卢龙宁忍卖,周有遗黎。
明月不照夕,灯火乱星球。一片娇波沈碧,短艇小虹桥。
夜久阑干倚遍,安得铜琵铁板,水调唱歌头。切切小弦语,欸乃一声遥。
空俛仰,廿年事,一浮沤。堤柳多应相识,涴地不禁秋。
远忆苏翁菜圃,聊拥卧龙尘榻,不是宝钗楼。丹灶起无地,长揖谢浮邱。
贺岁迎来袯襫新。桃源端不负秦人。先生诗兴浓于酒,分付庭花报早春。
扶短策,倚衡门。十年收得此闲身。望中息壤盟长在,梦里蓬山记不真。
江天寂寞留光焰,身后文章。眼底沧桑。梦绕觚棱泪满裳。
一襟萧洒官袍弛,人海深藏。羽扇邀凉。惊见疑闻画省香。
事去病支床。云树相望。章流剑合作重阳。破涕为欢成永诀,此恨茫茫。
局局愿丰庄。鬓点新霜。九霄弧矢失天狼。一息尚存争气数,万劫难荒。
零落霜毫,南窗珍重,拈来又祝诗人。声存操变,玉轸唱泠泠。
唤起冰车铁马,江天外、一抹难平。休孤负,明珠照席,沈醉梦无痕。
新新。有覆盎,长安哭遍,八表同昏。对庭花冉冉,泪共年深。
却羡春归杖履,掀髯笑、性僻耽吟。滔滔是,孔门季次,终不作家臣。
紫薇花发春无主。吹又尽、枝头絮。闲云野鹤系相思,回首江南烟雨。
乱红飘处。一竿斜日,愁纳御街履。
留君难比留春住。浑欲语、都无绪。尊前谁与唱阳关,旧事不堪追诉。
须眉老去。天涯芳草,难觅吹笙路。