垂绣幔,掩云屏,思盈盈。双枕珊瑚无限情,翠钗横。
几见纤纤动处,时闻款款娇声。却出锦屏妆面了,理秦筝。
红炉煖阁佳人睡,隔帘飞雪添寒气。小院奏笙歌,香风簇绮罗。
酒倾金盏满,兰烛重开宴。公子醉如泥,天街闻马嘶。
嫩草如烟,石榴花发海南天。日暮江亭春影渌,鸳鸯浴,水远山长看不足。
岸远沙平,日斜归路晚霞明。孔雀自怜金翠尾,临水,认得行人惊不起。
翡翠鵁鶄,白蘋香里小沙汀。岛上阴阴秋雨色,芦花扑,数只渔船何处宿。
春来街砌,春雨如丝细。春地满飘红杏蒂,春燕舞随风势。
春幡(fān)细缕春缯(zēng),春闺一点春灯。自是春心撩乱,非干春梦无凭。
春色满大地,春雨细如丝。红杏花开落满一地,成群结队的燕子随风飞舞。
怀念远去良人的女子啊,将春幡挂满柳枝头;春闺不眠之夜,陪伴她的只有一盏孤灯,还有孤灯下那摇曳的身影。为什么会有这样的梦?恼人烦乱的不是春光,而是自己的一颗春心。
幡:春旗,旧俗在立春日挂春幡,作为春至的象征。春缯:春衣。缯:丝织物的总称。
撩乱:纷乱。无凭:无依据。
含锋新吐嫩红芽,势欲书空映早霞。应是玉皇曾掷笔,落来地上长成花。
落絮残莺半日天,玉柔花醉只思眠,惹窗映竹满炉烟。
独掩画屏愁不语,斜欹瑶枕髻鬟偏,此时心在阿谁边?
天碧罗衣拂地垂,美人初著更相宜,宛风如舞透香肌。
独坐含嚬吹凤竹,园中缓步折花枝,有情无力泥人时。
相见休言有泪珠,酒阑重得叙欢娱,凤屏鸳枕宿金铺。
兰麝细香闻喘息,绮罗纤缕见肌肤,此时还恨薄情无。
嫩草如烟,石榴花发海南天。日暮江亭春影渌,鸳鸯浴,
水远山长看不足。
画舸停桡,槿花篱外竹横桥。水上游上沙上女,回顾,
笑指芭蕉林里住。
岸远沙平,日斜归路晚霞明。孔雀自怜金翠尾,临水,
认得行人惊不起。
洞口谁家,木兰船系木兰花。红袖女郎相引去,游南浦,
笑倚春风相对语。
二八花钿,胸前如雪脸如莲。耳坠金镮穿瑟瑟,霞衣窄,
笑倚江头招远客。
路入南中,桄榔叶暗蓼花红。两岸人家微雨后,收红豆,
树底纤纤抬素手。
袖敛鲛绡,采香深洞笑相邀。藤杖枝头芦酒滴,铺葵席,
豆蔻花间bx晚日。
翡翠,白蘋香里小沙汀。岛上阴阴秋雨色,芦花扑,
数只渔船何处宿。
忆昔花间初识面,红袖半遮妆脸。轻转石榴裙带,
故将纤纤玉指,偷拈双凤金线¤
碧梧桐锁深深院,谁料得两情,何日教缱绻。
羡春来双燕,飞到玉楼,朝暮相见。
忆昔花间相见后,只凭纤手,暗抛红豆。人前不解,
巧传心事,别来依旧,孤负春昼¤
碧罗衣上蹙金绣,睹对对鸳鸯,空裛泪痕透。
想韶颜非久,终是为伊,只恁偷瘦。