劝尔回波旨酒,九重春色争开。楼头但赏夜珠来。
衙官驱屈宋,不及内家才。玉尺平衡文苑,毫端光散琼瑰。
桐梢月下,漾晴空如水,天涯漠漠。为问西风缘底事,做弄愁人萧索。
秦岭西连,燕云北亘,枨触情怀恶。故人何处,鳞鸿负却前约。
还念故园莼鲈,东篱秋色,正绕南枝鹊。风景还同人事异,犹是它时帘幕。
不尽山川,无边离思,木叶萧萧落。阑干十二,助愁一片残角。
憔悴黄花,萧森绿鬓,近来怕上曾楼。正关河迢递,菊径香浮。
回首天涯人在,多少恨、一寸眉头。丹枫冷,茱萸寂寞,雁字横秋。
凝眸。黄昏到也,又疏风疏雨,画角城头。念故园松竹,秋老田畴。
摇落江潭疏影,登临处、目尽东流。江南梦,霜天素月,供我离愁。
冷艳倚娉婷。幽梦难寻。临来素月写空明。何处珊珊遗佩影,浸入梅魂。
红袖并轻盈。小立闲庭。东风几许最关情。索笑相逢知近远,一片云横。
露满高梧,秋光容与。伫阑干、谁逞腰肢,展芭蕉、欲分眉妩。
谢姮娥,早付天香,婆娑深护。
别有幽馨盈掬。系情湘浦。掩映处、几叠屏山,消受得、芳华如许。
君看取,风叶含丹,月波流素。
弄影丹崖,笑把玉芝容与。五铢衣薄,倚回风如许。
蓬山何处,一片彩云旋吐。摇溶出水,轻盈曳雾。
回首瑶宫,记霓裳、曾按谱。大罗往事,问吹箫伴侣。
娥眉萧飒,只有月华常驻。情多无奈,珊珊归去。
碧海流辉,琼楼倒影,珠帘一片初卷。河汉迢遥,冷浸虚皇宫殿。
遥天迥、云静无声,金镜满、月明谁看。闲盼。想南楼旧事,风光何限。
回首天涯梦断。正塞雁行归,玉箫声远。病怯秋风,霜信早催纨扇。
问昔日、几曲阑干。可还记、倚栏人面。缱绻。只天边娥月,多情长伴。
冰蟾初吐,银河如洗,闲却机丝多少。金风玉露不多时,生怕是、晓星上早。
油花试卜,针楼暗度,儿女芳筵竞祷。盈盈隔岁一相逢,更那得、工夫赐巧。
新月挂高楼,一点窥人小。是处帘栊是处风,惟觉今宵好。
天淡失明河,片片凉云悄。屈指星槎几日通,报道秋期早。
秋到银床,阑干外、暮云千叠。凝望眼、一天凉露,断蝉悽咽。
玉宇犹涵遥海雾,金风欲动高梧叶。更谁家、少妇倚楼时,闻孤笛。
杨柳岸,菱歌歇。摇落尽,江潭色。倩长绳难系,尽教虚掷。
纨扇不须怜素影,银河亦自伤离别。问何人、吹彻玉笙寒,眉峰碧。