空庭修竹响琅琅,夜坐高斋语对床。茶灶有泉分古涧,寺门无树掩寒塘。
禅心不动千峰暝,旅梦将归百里长。岁晚荆南听风雨,故园何日守茅堂。
南度今来几叶孙,乱离文献尚能存。馀生独继先王祀,盛世重沾圣主恩。
数亩薄田收故邑,一株乔木住荒村。遥闻客至偏多喜,共听樵歌对酒尊。
火冷空斋夜掩霜,明朝新岁在殊方。
故乡亲老谁相守,独对寒灯泣数行。
酒醒题诗忆送君,残阳半掩竹间门。
相思昨夜空斋里,烛灭香炉火尚温。
都门杨柳拂离筵,归路青山水国连。
三月春阴垂细雨,几家寒食起新烟。
听莺谷口停行盖,立马江头问渡船。
此去故园应酒熟,杏花开遍草堂前。
阻风淮岸忆家山,骨肉相亲梦寐间。
冀北一官今独往,江南千里几时还。
孤村人语秋临水,小县鸡鸣夜掩关。
明月异乡谁不见,嗟予偏对别离颜。
悠悠旌旆碧云端,远去孤城入乱山。
淮月上楼人奏角,海天低树雁临关。
几家白发遗民在,千里青丝猎骑还。
旧镇荆南多胜概,别来惟见画图间。
官亭酒香柳花白,下马持觞送行客。
客归江上愁更多,春水雨中生绿波。
青山遥对杨子渡,残日微明广陵树。
渡江酒醒伤别离,夜半舟人歌《竹枝》。
乌啼月落梅天远,驿程已过淮阴县。
楚乡菰米饭食鱼,宵征在鞍宿在车。
中原渐近太行麓,不知何处通盘谷。
一径萦纡万壑深,始知旧宅隐云林。
昔年泉谷浑无恙,猿鹤犹存松桂长。
遗老家家怀故情,相邀鸡黍话平生。
尊前不问宦游好,只说山中农事早。
数亩何须负郭田,郡中太守正求贤。
知音不肯入城市,日逐渔樵向山水。
江南故人那可逢,有书应寄南飞鸿。
梦入故园千里远,觉来寒食在并州。
垂杨不是相思树,那得花开便白头。
兰陵陌上喜逢君,华馆清谈酒未醺。
虫益旅愁秋已半,烛欹吟影夜初分。
虚窗叶响风惊雨,远浦潮来水接云。
良会不知能几度,明朝何事又离群。