暖来日晒冰滑,恨极天寒竹修。
云开梵铎相诉,水活渔船自流。
斯人怀妙质,事事合唐贤。
命短於长吉,吟情似阆仙。
寒鸦政鸣噪,独鹤已蹁跹。
落日山亭下,沈思一怆然。
秋风萧飒兮白露零,汝坟何在兮何草为青。
昨秋此日兮犹冀汝生,洒墨我别兮人间父子之情。
我枯如腊兮涕更纵横。
秋山何言哉,万物兴自阑。
昔翳春空云,今作道上斑。
况此江浦蕙,几何不为菅。
幽泉大自在,映月泻潺湲。
老木碧毵毵,幽亭著两三。
山飞不到地,空处遂为岩。
古塔开苍藓,清泉滴暮岚。
游人莫来此,渠正试春衫。
奇功毕竟属吾曹,狄武襄无诸葛豪。
翠羽葆行禽孟获,金龙衣在失侬高。
春生洲渚千麾出,麦熟崆峒万矢橐。
从此南人不反矣,犂边犊是带边刀。