自从春去后,少省出柴扉。
树暗鸦巢隐,檐空燕迹稀。
忆山怜有梦,当暑咏无衣。
案上书堆满,多应借得归。
秋风篱落远,晨起自移栽。
稍觉微根损,须迟数日开。
最清人爱重,乍见蝶疑猜。
昔有陶元亮,因兹归去来。
僧去寻芳草,客来看落花。
就斋槃乞菜,借水鼎煎茶。
日炙春无色,风吹天有沙。
欲回成再住,此意问林鸦。
君与余皆懒,余如君更贫。今年再同夏,两鬓独非春。
去棹孤山浪,征衫西府尘。似闻仍用武,为算立功人。
迢递前朝寺,经过遂一游。
白云鸦树晓,黄叶凤台秋。
僧举开山话,人消在世愁。
殿廊经劫火,已费十年修。
出门无所往,独自坐胡床。
雨濯残梅尽,风吹百草长。
近边人喜战,偶病客传方。
不奈春愁密,思君对酒觞。
卷上芳名旧所知,见君还恨识君迟。
数茎短发沾霜白,一叶扁舟触浪危。
问遍菊名因作谱,画将兰本要求诗。
向南邵邑多经过,楚士能狂更有谁。
弟行兄出送,有约共凭栏。
草木雨初过,江湖路转难。
同怀年各长,重别酒无欢。
明日双钟下,苍崖应独看。
历以寅为正,风从艮位来。
桃符当壁写,竹户趁钟开。
宿雨滋初茁,长年老不材。
满庭青柏叶,惆怅独持杯。
吟苦事俱废,拙深贫未除。
年来如旅雁,秋至即移居。
古道行黄叶,空囊贮素书。
一生江海恨,惟子最知余。