落帆停鼓鹳湖头,两度因循到楚州。
柳下人家曾识面,笑求新句写妆楼。
日日雨霏霏,开门无所之。
漫寻花发处,已过絮飞时。
替纸蚕生遍,修巢燕立危。
但催人老去,羞作送春诗。
寺置萧梁曾识少,今朝藓磴始经过。
天低落日江湖远,烟冷风清竹树多。
虫引翠禽行坏屋,马惊白犬吠悬萝。
一僧九十形容古,岩下逢予忽浩歌。
庐山解夏洪山去,自到山边叶已飘。
鸿雁影多怜塞近,交朋书少觉身遥。
屡游骑惯将军马,不饮还封道士瓢。
心忆清吟更岑寂,玉京谁与话寒宵。
情深袂怕分,岂不欲辞君。
转柁方乘晓,思山已隔云。
菊当前路见,雁在半江闻。
把盏秋才好,遥怜白鹭群。
因何也识闲名字,遂托交游索近诗。
想像独吟应更苦,分明此意似相知。
空林日短归鸦早,远水寒多雁到迟。
安得你来同度岁,传闻画笔最清奇。
偶作山行只杖藜,归逢寒日下山诗。
与僧并立看红树,忽有鹤来栖树枝。
欲行行未得,略日滞孤舟。
月照山皆近,风吹水倒流。
地名人不识,秋景客相愁。
忆你惟成梦,遥知独倚楼。
日日雨霏霏,闭门无所知。
谩寻花发处,已过絮飞时。
替纸蚕生遍,修巢燕立危。
但催人老去,羞作送春诗。
画船椎鼓过龙湾,回首升州只见山。
前日方来今又去,闲人元自不曾闲。