长江春暖水草稠,游鱼队队沈还浮。逌然自得不受饵,寄语渔郎莫网钩。
大者如鲲势纵壑,溟海飞出峥头角。煦沬为雨气为云,稿者以苏耕者乐。
太平天子居九重,深山穷谷歌年丰。此鱼变化固难测,谁谓渠在凡鳞中。
异乡风景也应怜,桑柘成阴起曙烟。青镜流年双鬓改,小窗疏雨一灯悬。
竹抽嫩绿雕阑畔,花褪残红净几前。午枕不成蝴蝶梦,树分清影上危弦。
黄云漠漠楚天低,倦鸟东飞又复西。满径西风惊老叶,半窗明月误残鸡。
赋归未许陶元亮,身鬻羞称百里奚。屈指光阴秋又老,沙寒雁落雨凄凄。
羸马山行到日斜,寒鸦几点度残霞。半帘霁色烟初暝,满耳莺声兴未涯。
淡绿远红村外景,小桥流水野人家。驱驰不觉春光老,醉倚东风看落花。
俄惊节序临冬月,禾黍低低傍水稠。午夜漏残灯焰小,铜盘风细篆香浮。
寒威渐觉生台馆,疏草何妨载竹篝。勒马山前回首望,蓟门烟雨正堪愁。
羸马驱驰几日程,山城草色夕阳明。闽关路杳鱼书断,秦岭风高雁阵横。
客里逢秋谁对酒,枕边听雨独关情。自惭疏拙浑无补,欲把行藏问广平。
好山如画送行程,十里岚光照日明。远渚芙蕖秋色淡,长亭杨柳暮烟横。
看花犹忆当年事,把酒须拚此日情。闻说行囊有新疏,知君端不负生平。
治城烟柳绾行旌,聚首无几又送行。黄叶翻风秋正爽,红蕖浥露气偏清。
云津水涨看龙化,桂籍香浮听鹿鸣。征骑騑騑随雁远,送君无限故乡情。
便把图书付小车,急流先退甚惭吾。幽栖谩自携臞鹤,高卧从人笑懒夫。
一叶渔舟真活计,数椽书屋是良图。谁云林下浑无事,里闬追从有酒徒。
脱却朝簪便赋归,喜从林下制荷衣。金兰气味交犹重,冰玉家声愿不违。
沧海壮怀双宝剑,青山归梦一渔矶。升沈荣辱何须问,请看浮云出翠微。