春日映朝霞,新妆出绛纱。
开帘惊宿鸟,倚树落危花。
日斜未理妆,昼长人易倦。
回扑砚上蝇,墨花溅团扇。
谁道孤眠苦,孤眠却自强。
请看隔宿髻,常是不劳妆。
深闺渐老大,始学谢娘诗。
描笔题成句,良人事作师。
白头惭卓女,团扇愧班姬。
岂敢传千载,聊将遣一时。
面约随时改,离情睹物含。
君风愁少女,妾卉最宜男。
莫怪书频断,难传恨万端。
虽承结发爱,难作比肩看。
泪续笺恒湿,思长笔屡乾。
临封沾臂血,使识寸心丹。
梦中握手说离愁,梦觉欢娱忽已休。
安得人生真似梦,华胥蝴蝶共悠悠。
跻攀不辞远,微汗湿红粉。万一有桃源,当期郎共隐。
若得共此栖,松菊长携手。岸上数株松,何须减五柳。
湖色开明镜,峦光列翠屏。双眉不忍画,羞对远山青。