湖村有真逸,爱着钓鱼袍。鹤语柴门静,身闲笔砚劳。
移来瓜种别,看得桂丛高。所写虽云僻,文名不可逃。
行舟何所有,新酒满瓷瓶。
若使三闾饮,终应一念醒。
官卑掌苗籍,吟苦掩松厅。
清梦如湘水,遥通春草亭。
从军不愿赏,归补万松栽。
独作渔樵计,安知婚嫁催。
江船深夜月,山驿小春梅。
老境诗间淡,孤吟荐一杯。
褐衣蔬食苦吟身,肌骨虽清鬓雪新。
栗里未营三亩宅,桃源已过一年春。
也知官职难痴望,化得妻儿不谇贫。
别写新诗寄乡友,峨眉山下独间人。
展开阅读全文
有朋不贵数,道合意自亲。
早知离别难,会觌岂厌频。
青灯书阁下,细语交情真。
酌此武阳泉,馔彼松江鳞。
公庖复有携,得非知我贫。
如何不我醉,明日隔片尘。
谢守登临地,今为博士居。
由来好山水,常得近诗书。
洞与衔岳接,泉分玉井余。
年年为吟事,春草不教锄。
非风急雨柳塘寒,卮酒篇诗哭肖韩。
长记湖西访梅日,独於船上取琴弹。
弋阳百姓私营庙,紫府无人别拟官。
墓陇从教工新草,双凫何处只空棺。
展开阅读全文
蜀道不难兮,君无听李白之狂歌。
石栈梯云入翠阆,峡船溯水通银河,
栈平峡稳行人多。滟预堆前落锦帆,
诸生郊谒冠峨峨。秋堂晨鼓讲义出,
亭夫樵竖知丘轲。官冷莫思归去来,
且可淡饭闲吟哦。君不见江西峤南贼未灭,
仕者蚤夜防弓戈。
一春吟未稳,今日再吟看。
石井桐花晚,江城谷雨寒。
白烟浮野寺,苍藓绣池栏。
为谢松梢鹤,官卑去住难。
拜敕管桃源,其如骨未仙。
年荒醉者少,官小野人怜。
腊雪梅花在。溪春草梦圆。
新正有忙事,未访洞霄泉。