戛云秋翼健磨天,九万修程孰可肩。
五马幸归乡国路,百城初认钓鱼船。
余霞绮阁方池上,宿霭人家叠嶂前。
多感圣君垂异宠,力思报效向衰年。
高韵出重城,林梢鹤梦清。
九衢方月晓,四野复霜晴。
会有神仙听,能无魍魉惊。
寒山深洞口,依约片云横。
碧草芊绵十洞春,青苍寒叠五溪云。
山萦乳窦层层秀,路隔桃花处处分。
苔径竹深迷鹤迹,石坛松古漏星文。
通宵回想尘寰事,好结茅茨向水滨。
数家茅屋枕鱼矶,岁岁生涯在渺瀰。
鸡犬怪人奔竹径,儿孙逢客倚柴篱。
壁悬簑笠残烟雨,门对溪山阅盛衰。
一曲新歌一船月,夜深来往碧涟漪。
金虎宫邻事可怜,漫疑鹑首赐钧天。终令六国还三户,空使诸生笑九泉。
车载韫辌山有鬼,舟行缥缈海无仙。伤心万里长城在,依旧扶苏伏剑年。
散步平郊草履轻,远心闲逐野云生。香飘小径花初落,水涨前溪雨乍晴。
僻地不须延客赏,病躯还复杖藜行。临风最爱黄鹂语,宛宛枝头四五声。
北渚水初落,天涯秋已分。那知今夜月,各照一方云。
关塞渺无极,商声不可闻。蓟门风雪早,况瘁剧思君。
打桨湘南路,疏帆挂雨轻。青山如旧识,华发是新生。
苦竹深藏寺,春潮半入城。行人正愁绝,怕听鹧鸪声。
高岭鸟飞绝,崎岖路一湾。悲风生远树,晓雾失前山。
麦气荒原下,车声乱石间。千秋燕赵地,兀兀见重关。
山寺不知路,忽闻流水声。溪随岩石转,塔与白云平。
古木上无际,幽禽时一鸣。松根堪小憩,试汲碧泉清。