我居深山中,细哦求友篇。
解后潮海滨,得此璧一联。
山立古先民,期君能拍肩。
茫茫宇宙心,楚楚东南贤。
展开阅读全文
屋角有蜘蛛,结网大如箕。
有来者蜻蜓,飞飞堕其围。
嗟汝水之生,爬沙自足嬉。
忽然凌空游,蜂虿避路驰。
一朝婴祸罗,羽翼安所施。
蜘蛛虽未出,狼狈已可期。
我欲起救汝,正坐手足疲。
噫吁嘻,悲弗悲,
蜘蛛亦有黄雀随。百虫相残人不管,
人兮食人天岂知。
展开阅读全文
志士方进身,恨不以羽飞。
束缚归山冈,竟为人所悲。
白杨夜萧萧,顾此何足依。
百岁会有尽,智愚同所归。
奈此后之人,未老形已衰。
有酒不暇饮,而恐心事违。
东庵遗像宿尘埃,追想鸡声午梦回。
只与钟山增九鼎,当时何似早归来。
履霜著余悲,送故或古风。
幸会草木长,土脉验隐隆。
共惟青鸟仙,倘亦知吾穷。
落日起秀色,军峰在云中。
展开阅读全文
长江日浩浩,跂予望淮南。
禹画足广轮,王气分肴函。
朝市一以建,蟠踞诚匪惭。
中躔胡尘悲,六龙此停骖。
衣冠幸有地,喙息赖未歼。
岂惟时贤力,要是天险参。
颇闻京洛墟,不救狐兔馋。
厌难故有道,往悔宁非贫。
前登石头路,得共北客谭。
新秋带归鸿,落日随征帆。
吊古意未厌,鼓钟已酣酣。
蟠际均衡岳,知峰独出群。
鲲鹏从水击,翼轸验天文。
旷野风行雨,曾霄日贯云。
僧言兴废事,因念福王勋。
几年闻此好名围,平地黔巫翠扫天。
萧岸半摧林影暗,乱萤閒自点湖烟。
南纪沾王泽,涵濡已百年。
故应逢小劫,何得怨苍天。
旧观宁无日,浮生自可怜。
永怀千古事,感慨泪涟涟。
乳燕飞飞帘影迟,不晴不雨晚春时。
开窗纵目消书困,风送杨花落砚池。