鹊声迎客到庭除。问谁欤。故人车。千里归来、尘色半征裾。
珍重主人留客意,奴白饭,马青刍。
东城入眼杏千株。雪模糊。俯平湖。与子花间、随分倒金壶。
归报东垣诗社友,曾念我,醉狂无。
龙尾云根玉作纹,纹间有月半痕新。若为唤取文姬辈,分付云窗笔下春。
画手新翻十样图,西巡故事出成都。凭君列置华堂上,与问丹青解语无。
纤叶斜横蜀柳条,拂成风思自妖娆。元和才子才犹拙,只对春风咏舞腰。
小閤新裁寄远书,书成欲遣更踟蹰。黛痕试与双双印,封入云笺认得无。
楼外春山几点螺,楼头望处染双蛾。不知深浅随宜否,却倩菱花问眼波。
头无片瓦足无土,不犯清波过一生。钓得金鳞便归去,依然明月大江横。
冰风刮面雪埋屋,客子晨征有底忙。我欲题诗还自笑,东华待漏满靴霜。
寒江觅得钓鱼船,月影江心月在天。世上不能容此老,画图常看水中仙。
未识春愁识晓酲,娇啼恰恰似雏莺。日高阿母嗔妆晚,促画鸦儿转不成。