清风被草木,岁岁蕃中园。
佳荫欲翳空,擢秀何争妍。
黄杨独咫尺,更说厄闰年。
惜哉坚正姿,何独悭於天。
花红水绿斗春妍,长望江南忆乐天。
黄栗留鸣山寂静,野棠梨发树蔫绵。
楼台三竺将归路,气象西湖欲晚烟。
风物不殊乡国异,好寻归马问长阡。
白玉楼台近广寒,冷侵银海眩光翻。
只应天上梨花老,聊作人间柳絮繁。
庆卜有年先一白,喜随宽令到千门。
使君浩兴怜诗酒,隽饮谁供五石尊。
是非无遇不心亨,此道吾犹及老成。
知己相逢须管鲍,传家各自叹韦平。
幽居幸有箪瓢乐,高枕从看宇宙清。
富贵傥来安足计,且应尊酒话平生。
十年踪迹并萍浮,今日行藏谩倚楼。
明月相思淮水外,东风吹梦越江头。
深深庭院惊春晚,淡淡莺花称客愁。
记取追随休暇日,殷勤陶谢许同游。
平生不作稻粱谋,身世江湖一舸浮。
顾我方论天下事,喜君还向古人求。
涂穷解识知津意,岁晚应甘短褐忧。
便欲尽携书策卖,东家还许问邻不。
野棠堤柳固依然,无奈轻寒湿暝烟。
莺语匆匆无意绪,花时寂寂废诗篇。
晓来洗出天容静,空外吹残雨脚连。
春色便须同检校,已随流水半涓涓。
人世逢春能几回,区区从使寸心灰。
故园花柳应依旧,万里归思独上来。
东风吹雨半斜斜,青草池塘忆谢家。
池李山桃谩春色,伤心不见洛城花。
柳梢梅子暗春城,深院谁家曲水横。
海燕未来人斗草,野鸠相唤雨初晴。
韶光纵好都来几,客抱如今作麽生。
风物不堪频检校,晓来花落半阶平。