展开阅读全文
夜深耿不寐,鼻息闻比邻。
家童亦倡酬,轰雷隐床湑。
病夫默欹枕,愈觉展转频。
天籁寂不闻,独此声轮囷。
悬知鼾睡夫,定非识字人。
不然事纷纠,岂得全其夫。
世上学书儿,颇结烦恼因。
多识一丁字,便欲了八垠。
谁甘冻龟缩,竞作寒螀呻。
今日为何时,酣寝图安身。
往往中夜兴,
起舞徒逡巡。大哉出世上,
天地衾枕均。首压西山巅,
气盖北海滨。死生一梦觉,
寒暑同屈伸。时於两踵间,
出息疑氤氲。蝴蝶亦翩翻,
客主谁疎亲。譬如善饮人,
号呶观众宾。又如富家翁,
经营笑弥贫。优游木雁际,
卒岁谁斧斤。问我无眼禅,
答君妙入神。我亦起洗醆,
软脚长安春。垂我大鹏翼,
脂我神马轮。未经华胥国,
聊追葛天民。梦回复惘然,
唤起啼丛榛。
留别诗成语更酸,谁怜索米困长安。
圣朝有意台莱咏,高士无嫌桂柏寒。
闻道新书行入奏,少陪征棹慰余欢。
一封临召君须出,出色溪光不可餐。
头角峥嵘冠八龙,相逢宛马昔从东。
披怀一笑交情重,转眼三年世事空。
浪迹偶登君子里,岁寒今见古人风。
新诗欲报非琼玖,涉猎由来愧吕蒙。
西江派别几经年,圣处骚人总未传。
遗我骊珠三叹罢,乞君霞佩一翩然。
自闻流水知音趣,苦厌秋虫傍耳煎。
归去寒光惊蔀屋,明朝纸价溢都廛。
失脚尘凡不易收,莫思冠佩裹狙猴。
但逢司马心相许,便似中郎赋远游。
弱水蓬莱三万里,仙家日月八千秋。
闻名径欲兹山稳,不学刘郎世外求。
展开阅读全文
地偏人迹希,斋厨冷如刷。
老僧挑野菜,岂识腥与血。
饥鼠知自迁,畜猫竟徒设。
我来客南斋,盘餐稍罗列。
烹炮愧寡鲜,弃置谢琐屑。
二猫亦慕膻,媻跚事争齧。
小儿强解事,叱逐加撞{左扌右必}。
尺箠未去手,二猫复及闑。
惩羹肯吹虀,废食未因噎。
小儿恚猫痴,提耳当割切。
谢儿儿勿嗔,我曹更痴绝。
要之等为口,已矣莫中热。
东游吴苑定何年,犹有佳名处处传。
殆过百闻今果尔,相逢一笑两欣然。
强藏燕石知君厚,试乞鸾胶为我煎。
世上功名端易与,共期云翼跨芝廛。
梅飘柳坠半春中,庭下绯英细作丛。
刺眼定添新叶绿,伤心应似故园红。
玄都怨感尘事,石髓追游满地风。
报答春光须作意,乱飘繁萼向晴空。
潋色岚光暖更妍,阴晴恰称养花天。
恼人春事浓於酒,得意莎茵软胜绵。
欲把风光供翰墨,直须仗屦蹑云烟。
知君已作东山兴,缓步何辞十里阡。
平湖画鷁春无际,古寺名花色斩新。
走马未同追胜处,出门翻作送行频。
诗成转觉伤离绪,别去应烦说旧因。
野店无人山月白,明朝尊酒更愁人。