霜林飘赤叶,遍地涌黄金。宾鸿离塞北,足声音。渊明归去,忘尘世,伪难侵。顿然觉,应物无心。道妙自然深。壶中仙景,遇外休寻。四时花放,论古更明今。要到乘风去,三岛十洲,蓬莱虽有高岑。
金鼎生光。常*真香。宝瓶花、四序芬芳。虚空贤圣,咫尺西方。上敬三清,明三耀,悟三皇。上古人淳,厚实佳祥。性通天、与道无妨。暗行平等,柔胜刚强。意似仙真,全仙行,住仙乡。
七旬相近,正好忘尘世。世梦几时休,道德修、胜争薄利。恩山爱海,火院镇烧身,闻身健,觅清凉,一任迷人毁。闲看三教,造化明周易。达理妙通天,四相泯、无忧无喜。洞天高卧,自在炼真丹,他年去,上青霄,始现无为异。
念道玉浆多。得真欢、大笑呵呵。自然酩酊逍遥快,依山临水,云霞洞外,忻后高歌。世景急如梭。恋恩山、洒洒波波。若肯回头归真一,烹铅炼汞,功成行满,升入烟萝。
大翁出去。随家店住。且只似昔年,混俗庞许。食肉爱生灵,饮酒休乱做。肯忘贪,闲论今古。仙家乐处。逍遥云路。隐世外修性,金乌随兔。行就访蓬山,功了离尘所。蜕凡形,礼丹阳父。
天元将尽。去年挂尽。这世梦冤亲,何时是尽。三寸不来休,却变骷髅尽。到如斯,俗念心尽。道灵真无尽。忘机业尽。觉万慧千通,顿然明尽。外貌似憨痴,吟笑风灯尽。乐无极,任他物尽。
众生万过。有天来大。觉世梦知空,莫争人我。应变爱憎,无竞无灾祸。眼前事,顿明识破。敬道修因果。颠猿紧锁。得自然真慧,住行坐卧。达理了,仙经物外灵无堕。隐洞天,古今几个。
王徐道友,今日重相别。甚日再相逢,到来岁、新秋重歇。一年一到,百载几番来,且暂坐,意休忙,乌兔生还灭。人间宠辱,辱似圆光缺。少喜虑多忧,想憎爱、是非慵说。天元将尽,奉劝速修真,游洞府,隐松峰,无事看庄列。
红莲池畔,不让游山景。闹里却无心,身似藕出泥花静。壶天妙趣,别有四时春,真应物,宝光明,今古谁人省。真行道德,显化邪归正。口应更声随,只是要、寸灵无病。贪争意尽,道眼自然开,来世外,混京华,积行常平等。
人间万事,识破真归笑。恩爱与尘情,譬无常、般般是了。浮沤幻体,生灭几时休,忘世梦,去贪争,达道真明晓。微光觉照,应变通深妙。命住性通天,有自然、无穷降耀。阳纯阴尽,蜕壳免沉沦,游阆苑,玩瑶池,玉帝金书诏。