城破生还日,依人八口存。虱添慈母线,燕绝主人门。
巷叶霜垂屋,园蔬雨隔村。身经乱离苦,聊与野翁论。
自是城中寺,却忘身在城。俄然万松子,吹作四檐声。
我欲远尘世,僧多留客情。聊因佛灯下,听雨到天明。
昔年清凉山,燄燄金毛赤。来此自何年,苍然化为石。
秋潭看月还,片雨千山暝。独有钵中龙,蜿蜒伴僧定。
大地寒深处,参师不自知。青天还日出,一路见来时。
龙影夕连蜷,不饮吴江渚。截断涧东天,飞来涧西雨。
云麓最高层,依依月乍升。聊因看贝叶,带露一来登。
古屋依青润,袈裟半是苔。壁间僧影在,一坐九年来。
昆冈分半股,插地四无邻。为有怀中璧,虹光夜夜春。
势作金蟆立,呀然仰太清。每当三五夕,先放半规明。