青青松与柏,轮囷山之阿。人生寄一世,迅速如颓波。
及时为欢娱,有酒且高歌。遨游宛洛间,騕袅鸣玉珂。
宛洛多王侯,邑里竞繁华。车马日缤纷,第宅郁嵯峨。
别馆接离宫,一一凌烟霞。恣意且游瞩,戚戚将如何。
灼灼池中花,茸茸涧边草。婉婉青楼女,粲粲颜色好。
悠悠理朱弦,缓缓歌窈窕。游子行不归,日夕念远道。
空房寂无人,沉忧涕盈抱。
闻尔江潭赋卜居,乾坤生计只樵渔。已知楚客伤兰佩,不向王门曳锦裾。
归去独怜贫靖节,倦游谁识病相如。安期岩畔频回首,何日山中共结庐。
使君千骑拥朱幡,此去谁云蜀道难。列郡分符虞岳牧,前驱负弩汉衣冠。
湓城月色扬舲渡,巫峡涛声倚剑看。行矣外台今不薄,循良卿相满长安。
万里看君拥传行,夜郎天外见滇城。百蛮揽辔边尘静,六月飞霜宪府清。
骢马声华留建业,碧鸡词赋起昆明。西南到日仍传檄,父老争迎汉长卿。
木末何年此构亭,长林春雨昼冥冥。洲边二水兼天白,城上三山尽日青。
古寺荒凉空落叶,游人聚散只浮萍。残碑衰草凭阑外,感慨尊前酒易醒。
傍午何人此扣扃,携尊特过子云亭。天涯作客头俱白,世上看君眼独青。
诗为穷愁工亦拙,酒于惜别醉还醒。南行紫气庾关满,谁倚青牛乞著经。
尺素东来蜀道长,交游谁问老冯唐。官贫祇欠尊中酒,客久能添镜里霜。
锦水曾闻遗圣迹,阆州何事断人肠。杜陵诗卷今犹在,为访桥西旧草堂。
西粤风尘感昔游,别来又复忆东瓯。天涯知己谁青眼,世上浮名共白头。
千里梦悬华盖月,一封书到冶城楼。剡溪延伫无多路,不得轻移雪夜舟。
城上寒云满翠微,四郊雨雪晚霏霏。忽惊万树梅俱放,转觉千门絮乱飞。
高阁夜阑斜映烛,疏帘风入细沾衣。歌钟处处留欢赏,谁念袁安卧掩扉。