人乐清明三月天,也随人赏万花园。
偷闲把酒簪花去,不似儿童笑语喧。
展开阅读全文
丽谯岧晓壮城关,万里关河归日睫。
雨馀渔钓玉奋开,烟生芙蓉翠屏列。
吴头楚尾二十秋,满耳铉歌声未绝。
不才滥缀鸳鹭行,夜梦时还许归谒。
萧晨振策来翠微,母怜吾儿倍怡悦。
昔偕汝父居是邦,旧事辛苦为儿话。
星星鹤发簪霞冠,笑者朱衣拥金节。
一门和气皆君恩,恩兴天同酬未得。
生症区区忠孝心,岁晚头为松兴柏。
可怜清赏属登临,风景不殊人事别。
徘徊徒倚十二兰,啸声吹上梅稍月。
鸿传霜信入边州,目障烟尘昏戍楼。
多少征夫南北恨,玉关人老玉关秋。
依依杨柳已藏鸦,风度莺声到碧纱。
洗尽春光边夜雨,海棠赢得雨三花。
人生南北兴东西,几度云山几度溪。
多亦欲归归未得,子规从此不须啼。
一犁春雨足生涯,黍稷桑麻已满略。
轵头今年风景好,村村社酒乐农家。
春草平芜烟雨迷,秋千寂寞旧园池。
江南也是东风恶,花骨经寒瘦不支。
水停四面朱兰绕,簇簇游鱼戏萍藻。
六龙畏热不敢行,海波煎彻蓬莱岛。
身眠七尺白虾须,头枕一枚红玛瑙。
公子犹嫌扇力微,行人多在红尘道。
院宇沈沈雨四垂,博山香断未多时。
驱除春事封姨怨,贴水新荷又满池。
檀板且教停,花娇不耐惊。
日融莺语滑,风软蝶身轻。
缕篆销春昼,游丝弄晚晴。
谁家杨柳院,笑语杂棋声。